چكيده فارسي :
اعمال حقوق بشر اين نظم و آزادي را منعكس مي كند. اينها اصول كليدي است كه الهام بخش اعلاميه جهاني حقوق بشر در سال 1948 بود. عمل بين المللي، با اين حال، نشان مي دهد كه در حالي كه اهميت حقوق بشرتقريبا درجهان به رسميت شناخته شده است، در عمل اعمال حقوق به محدوديت هاي متعدد ختم مي شود. به رغم مقدار قابل توجهي از مصوبه هاي قانوني در سراسر جهان در ترويج و حمايت از حقوق بشر، رشد ناسيوناليسم و بازگشت سياست هويت باعث توليد حقوق بشر منعكس كننده نظمي طبيعي است كه از آن آزادي هاي اساسي جريان مي يابد. تبعيض و مانع گفت و گو مي شود. افزايش محدوديت هايي كه دولت ها بر آزادي رسانه ها تحميل مي كنند، مانع ديگري براي مبارزه با بي عدالتي است. با اين وجود، جامعه بين المللي به اندازه كافي براي حل اين مشكل اساسي كار نمي كند. سازمان ملل متحد هنوز اساس هر گونه تلاش براي ترويج امنيت، ثبات و رفاه با احترام كامل به كرامت انساني و حقوق بشر را تشكيل مي دهد. اصل مداخله بشردوستانه بايد بيشتر مورد بررسي قرار گيرد، چرا كه ممكن است راه حلي به سمت سياست هاي موثرتر با هدف مقابله با نقض فاحش قوانين بين المللي بشردوستانه، از جمله نسل كشي، جنايات جنگي و جنايت عليه بشريت فراهم كند. با اين حال، اعضاي سازمان ملل متحد قادرنيستند و تمايلي به انجام اصلاحات و نوسازي سازمان و روش هاي آن ندارند، به خصوص با وجود شوراي امنيت كه نمادي منسوخ از سياست قدرت قرن گذشته است. به طور مشابه، تأثير شوراي حقوق بشر بايد افزايش يابد. موضوع حضوراعضايي كه اعتباردموكراتيك آنها مشكوك بوده و آنهايي كه به نظر مي رسد آشكارا نسبت به حقوق بش بي احترامي مي كنند بايد بهتر در جهت ترويج استانداردهاي حقوق بشر براي جلوگيري از تضعيف اعتبار سازمان ملل استفاده شود. از آنجايي كه حقوق بشر تمام طيف از فعاليت هاي انساني را پوشش ميدهند، ملاحظه ويژه اي بايد به حقوق زنان داده شود، درحالي كه اين حقوق در بسياري از كشورها براي قرن ها ناديده گرفته شده اند. در سال هاي اخير، به ويژه بعد از تصويب كنوانسيون سازمان ملل متحد در رفع كليه اشكال تبعيض عليه زنان در سال 1979، اقدامات مهمي شكل گرفته اند. با اين حال، دليل قانوني قوي تر براي همه اين مراحل بايد شكل گيرد كه براي جامعه بين المللي ابزاري موثر و كارآمد براي رسيدگي به موارد جدي تبعيض را تضمين كند و گام هاي مشخصي را به سوي شناخت واقعي نقش برابر زنان در تمام جوانب زندگي روزمره تبليغ كند.
چكيده لاتين :
Human rights reflect a natural order from which fundamental freedoms
flow. The exercise of human rights reflects this order and these freedoms.
These are the key principles which inspired the 1948 Universal Declaration of
Human Rights. International practice, however, shows that, while the
importance of human rights is almost universally recognized, in practice the
exercise of individual rights is subjected to numerous constraints. In spite of
substantial amounts of legislation enacted around the world to promote and
protect human rights, the rise of nationalism and the return of identity politics
generate discrimination and hamper dialogue. Increasing constraints imposed
by governments on the freedom of the media are an additional obstacle to the
fight against injustice. The international community, however, is not doing
enough to tackle this fundamental problem. The United Nations remain the
bedrock of any effort to foster security, stability and prosperity with full respect
for human dignity and human rights. The principle of humanitarian
intervention should be further explored with an open mind, since it may
provide a key towards more effective policies aimed at addressing serious
violations of international humanitarian laws, including genocide, war crimes
or crimes against humanity. Yet, the members of the United Nations are unable
and unwilling to reform and modernize its institutions and procedures,
beginning with the Security Council, an outdated symbol of power politics
inherited from the last century. Similarly, the effectiveness of the Human
Rights Council should be enhanced. The issue of the presence within this
Council of States whose democratic credentials are questionable and which
appear openly disrespectful towards human rights should be better leveraged to
promote human rights standards, to avoid weakening the credibility of the
action of this institution. As human rights cover the whole spectrum of human
activities, a special thought should be given to women’s rights, which in many
of our countries have been to varying degrees disregarded for centuries.
Important steps have taken place in recent years, especially following the
adoption in 1979 of the UN Convention on the Elimination of all Forms of
Discrimination against Women. A stronger legal basis for all these steps,
however, must be ensured to provide the international community with a more
effective and efficient tool to address serious cases of discrimination and
promote concrete steps toward a real recognition of the equal role that women
do play in every aspect of everyday life.
