طراحي، تست و ارزيابي عملكرد يك موتور احتراقي بنزيني مستقل از هوا، AIP جهت پيشرانش زيرسطحي‌هاي بدون سرنشين دريايي

امروزه موتورهاي احتراق داخلي سهم مهمي در زندگي انسان‌ها درزمينه توليد قدرت و نيروي محركه بر عهده داشته و تبديل به يكي از اجزاي جدايي‌ناپذير زندگي بشريت شده‌اند. يكي از كاربردهاي موتورهاي احتراق داخلي در انواع زيردريايي‌ها، شناورهاي زيرسطحي بدون سرنشيمن و يا انواع اژدرها است. در كشور ما اغلب از باتري‌هاي الكتريكي به‌عنوان سامانه پيشران در شناورهاي زيرسطحي استفاده مي‌شود كه البته پرهزينه، حجيم و سنگين هستند، به همين منظور استفاده از سامانه پيشرانشي كه داراي هزينه كمتر، سبك‌تر و كوچك‌تر باشد سبب شده كه سامانه‌هاي پيشرانش مستقل از هوا موردتوجه قرار گيرد. سامانه‌هاي پيشرانش مستقل از هوا بدون نياز به هواي محيط توان موردنياز براي حركت شناورهاي زيرسطحي در اعماق دريا را فراهم مي‌سازند. در اين پژوهش نوع جديدي از اين سامانه‌ها طراحي و ساخته شده است. در اين سامانه از يك موتور بنزيني موجود در يك سيكل بسته استفاده شده است، به‌طوري‌كه گازهاي خروجي اگزوز بعد از عبور از يك سيكل و طي فرآيندي با گاز اكسيژن مخلوط شده و وارد موتور مي‌شود. به همين منظور مي‌توان سامانه طراحي شده را نوعي EGR كامل در نظر گرفت. با انجام آزمايش‌هاي تجربي بر روي اين موتور و مقايسه آن در دو حالت استفاده از هواي محيط و سيكل بسته مشاهده شد كه در حالت استفاده از سيكل بسته توان موتور و دماي خروجي اگزوز كاهش و مصرف مخصوص سوخت افزايش مي‌يابد.