مقايسه نتايج مدل‌سازي ترموديناميكي سيستم دو جزئي (كربن‌دي‌اكسيد-دي متيل سولفوكسيد) و سيستم سه جزئي (كربن‌دي‌اكسيد-دي متيل سولفوكسيد -آمپي سيلين)

قابليت جذب زيستي و حلاليت مواد دارويي متناسب با كاهش اندازه ذرات آنها افزايش مي‌يابد. يكي از روش‌هاي كاهش اندازه ذرات، استفاده از كربن‌دي‌اكسيد فوق بحراني به عنوان ضد حلال است. از جمله مزيت‌هاي اين فرايند اين است كه دما در اين فرايند بالا نمي‌رود و ماده دارويي دستخوش تغيير در ساختار نخواهد شد. فرايند ضد حلال گازي در هر محدوده دما و فشار روي نمي‌دهد. بنابراين، قبل از انجام آزمايشها، بايد محدوده دمايي و فشار لازم به منظور انجام اين فرايند‌ها را به دست آورد. براي تعيين دما و فشار قابل قبول مدل‌سازي ترموديناميكي فرايند ضروري است. در فرايند ضد حلال گازي بايد ضد حلال قابليت آميختگي مطلوبي با حلال داشته باشد. به همين منظور، در اين تحقيق ابتدا مدل‌سازي دو جزئي كربن‌دي‌اكسيد و دي متيل سولفوكسيد، و سپس سيستم سه جزئي كربن‌دي‌اكسيد-دي متيل سولفوكسيد-آمپي سيلين بررسي خواهد شد. براي مدل‌سازي از معادله حالت استفاده مي‌شود. در اين مطالعه مدل‌سازي با معادلات حالت ردليش-كوانگ، سُو و سُو-ردليش-كوانگ انجام شده و نتايج آن با هم مقايسه مي‌شود.