تعيين مقدار فلاكس اكسيدي بهينه در جوشكاري ATIG فولاد HSLA100

فولاد 100-HSLA فولادي نسبتاً جديد است كه به دليل استحكام بالا و چقرمگي دما پايين، كاربرد هاي فراواني در محيط هاي دريايي دارد. در اين مطالعه اثر ميزان فلاكس هاي اكسيدي بر هندسه جوش، ولتاژ قوس و ريزسختي مناطق مختلف جوش ورق فولادي 100-HSLA با ضخامت 5.4 ميليمتر مورد بررسي قرار گرفت. در ابتدا فلاكس هاي اكسيدي 2SiO و 2TiO در محدوده چگالي سطحي بين 2mg/cm 550 بر سطح اتصال اعمال شدند و سپس فرايند جوشكاري با الكترود تنگستن تحت حفاظت گاز خنثي به صورت گرده بر روي ورق انجام شد. جهت بررسي امكان صنعتي شدن روش جوشكاري با الكترود تنگستن تحت حفاظت گاز خنثي به همراه فلاكس فعال كننده سطحي و همچنين جهت اعمال يكنواخت پوشش، فلاكس ها با استفاده از روش اسپري بر سطح اتصال اعمال شدند. نتايج حاصل از آزمايشات نشان داد كه با افزايش چگالي سطحي فلاكس هاي 2SiO و 2TiO، نسبت عمق به پهنا ابتدا به سرعت افزايش و سپس به مقداري ثابت رسيد كه اين مقادير به ترتيب برابر 1.14 و 0.51 مي باشد. شرايط بهينه چگالي سطحي مربوط به فلاكس 2SiO در محدوده2mg/cm 5.105 بدست آمد كه بيشترين مقدار عمق نفوذ در اين شرايط برابر 6.18 ميليمتر مي باشد. همچنين در هنگام افزايش چگالي سطحي فلاكس 2SiO ولتاژ جوشكاري نيز از مقدار 13 ولت در حالت بدون فلاكس به 16.6 ولت افزايش يافت كه به دنبال آن حرارت ورودي افزايش و سختي حاصل مقداري كاهش يافت. در مقابل در هنگام استفاده از فلاكس 2TiO ولتاژ قوس مقداري كاهش يافت و تغيير محسوسي ديده نشد.