بهينه سازي فرآيند پوشش دهي با استفاده از كوبش ليزري، براساس الگوريتم ازدحام ذرات چندهدفه

پوشش‌دهي با استفاده از كوبش ليزري، از جمله روش‌هاي جوشكاري ضربه‌يي است كه از اصول حاكم بر جوشكاري حالت جامد تبعيت مي‌كند و متكي بر تأثير سرعت بسيار بالاي برخورد ورق‌ها و تشكيل جت حاصل از سيلان هيدروديناميكي سطوح در نقطه‌ي برخورد است. در اين روش انرژي لازم براي حركت ورق پرنده، توسط فشار پلاسماي ايجاد شده به واسطه‌ي تابش ليزر بر سطح آن، توليد مي‌شود. در اين مقاله سعي شده ابتدا به مدل‌سازي اين فرايند و صحت‌يابي آن بر مبناي نتايج حاصل از آزمايش تجربي پرداخته شود و سپس در ضخامت مشخصي از ورق پرنده، با استفاده از الگوريتم چندمنظوره‌ي بهينه‌سازي ازدحام ذرات چندهدفه، وضعيت جوش حاصله از طريق اين فرايند با تغيير در فشار حاصل از تابش ليزر، ارتفاع و پهناي شيار و برمبناي محاسبه‌ي سرعت و زاويه‌ي برخورد ورق‌ها و نحوه‌ي قرارگيري آن در پنجره، جوش‌پذيري و بيشينه‌سازي پهناي شيار بهينه شود. انجام اين پژوهش، علاوه بر ارائه‌ي روشي نوين و كاربردي در فرايند پوشش‌دهي با استفاده از كوبش ليزري، سبب ارائه‌ي راهكاري به‌منظور كاهش هزينه و زمان لازم براي انتخاب مشخصات شيار مورد نياز در راستاي انجام پوشش‌دهي در شرايط بهينه مي‌شود.