اثر عامليت رزين اكريليك برچسبندگي لاك اعمال شده بر سطح پلي الفين

نقصان چسبندگي پوش شهاي آلي بر روي زيرآيند هاي پلاستيكي ناشي از پايين بودن انرژي سطحي اين سطوح مي باشد. به منظور بهبود چسبندگي يا بايد انرژي سطحي زيرآيند را افزايش داد و يا با تغييراتي در ساختار پوشش، سطح نيرو هاي جاذبه را ارتقاء بخشيد. در اين پژوهش، با طراحي و ساخت چند پليمر آكريليكي با گروههاي عاملي متفاوت و بررسي ميزان عملكرد آن ها، موضوع چسبندگي را بررسي كرده ايم. بخش ترموپلاست رزين هاي تهيه شده از مونومرهاي متيل متاكريلات و بوتيل متا كريلات و مونومرهاي عامل دار انتخاب شده شامل آكريل آميد، اسيد اكريليك و ۲ هيدروكسي اتيل متاكريلات مي باشند. پس از تهيه رزين ها، ويژگ يهاي فيزيكي، شيميايي و مكانيكي آنها مانند گرانروي، درصد مواد جامد و ... اندازه گيري شد. سپس پليمر هاي ساخته شده بر سطح پلاستيك پلي پروپيلن اعمال شدند و خواص فيزيكي و شيميايي سطح مورد بررسي قرار گرفتند. چسبندگي پوش شهاي اعمال شده با روش كراس كات و عملكرد مكانيكي سطح نيز با آزمون خراش ارزيابي شد. علاوه بر آن نتايج پژوهش نشان داد كه با بهينه سازي تركيب آستر، خواص سطحي پلاستيك پوشش يافته به مقدار زيادي بهبود مي يابد و براين اساس مي توانند به عنوان آسترهاي موثر برسطح پلاستيك ها به كار روند.