بررسي تأثير استفاده از دو فرم مستندسازي مراقبت از نمونه‌هاي جراحي و شمارش وسايل جراحي بر تعداد خطاهاي گزارش‌شده در اتاق عمل دو بيمارستان وابسته به دانشگاه علوم پزشكي اصفهان در سال 1397

EFFECT OF IMPLEMENTATION OF SURGICAL COUNTING an‎d SURGICAL SPECIMEN CARE DOCUMENTATION FORMS ON NUMBER OF REPORTED ERRORS IN OPERATING ROOMS OF TWO HOSPITALS IN ISFAHAN, IRAN, 2017

پيش‌زمينه و هدف: ايمني بيمار اولويت كار اتاق عمل مي‌باشد. ازآنجايي‌كه باقي ماندن اقلام جراحي و خطاها در مديريت نمونه‌هاي جراحي از موارد مهم به خطر افتادن ايمني بيماران هستند، پرستاران و تكنولوژيست‌هاي اتاق عمل نقش ويژه‌اي در گزارش خطاهاي اتاق عمل دارند. از طرفي مستندسازي نيز از وظايف آن‌ها است. بنابراين هدف از پژوهش حاضر بررسي تأثير استفاده از دو فرم مستندسازي مراقبت از نمونه‌هاي جراحي و شمارش وسايل جراحي بر تعداد خطاهاي گزارش‌شده در اتاق عمل مي‌باشد.. مواد و روش كار: پژوهش حاضر يك مطالعه نيمه تجربي و تك گروهي با طرح قبل و بعد است و جامعه پژوهش را كليه پرستاران و تكنولوژيست‌هاي شاغل در اين اتاق عمل‌ها تشكيل دادند. به روش سرشماري، 65 نفر از پرستاران و تكنولوژيست‌هاي داراي معيارهاي ورود وارد پژوهش شدند. ابزار جمع‌آوري داده‌ها يك پرسشنامه گزارش خطاي محقق ساخته بود. در طول دوره مداخله، دو فرم مستندسازي شمارش اقلام جراحي و مراقبت از نمونه‌هاي جراحي تكميل شد. پرسشنامه گزارش خطا قبل و بعد از مداخله توزيع شد. آناليز آماري با آمار توصيفي و آزمون مك نمار در نرم‌افزار SPSS20 انجام شد (05/0 P <). يافته‌ها: نتايج مطالعه نشان داد كه تعداد خطاهاي گزارش نشده بعد از مداخله به‌طور معني‌داري كاهش يافت، اما تعداد گزارش شفاهي خطا قبل و بعد از مداخله تفاوت معني‌داري نداشت و تعداد خطاهاي گزارش‌شده به‌صورت كتبي در مورد شمارش اقلام جراحي به‌طور معني‌داري افزايش يافته بود. نتيجه‌گيري: استفاده از فرم‌هاي مستندسازي مناسب مي‌تواند پرستاران و تكنولوژيست‌هاي جراحي را به گزارش خطاها تشويق نمايد و در نتيجه ايمني بيمار را افزايش دهد.

Background & Aims: Patient safety is the priority of the operating room. Since retained surgical items and specimen management errors are the most important safety issues, operating room nurses and technologist are in a unique position to report the errors that occur in the OR. On the other hand, documentation is also the task of these personnel, so the aim of present study is to determine the effect of counting surgical items and specimen care documentation forms on the number of reported errors. Materials & Methods: A semi-experimental, single-group and pre-post design was conducted. Sampling was done by census and 65 technologists and nurses met the study inclusion criteria. The data collection tool was an error reporting questionnaire. During intervention documentation of the intraoperative care was performed for two months and the error reporting questionnaire was distributed before and after intervention period. Results: The frequency of unreported errors after the intervention was significantly decreased but the frequency of oral reported errors were not significantly different between before and after the intervention, and the frequency of counting surgical items written errors after the intervention was significantly increased. Conclusion: Using appropriate documentation can encourage o‎r nurses and technologists to report errors and increase patient safety.