بررسي و مقايسه‌ي تأثير دو روش دهان‌شويه (كلرهگزيدين و كلرهگزيدين توأم با آب‌اكسيژنه) بر فراواني پلاك‌هاي دهاني بيماران تحت تهويه مكانيكي بستري در بخش مراقبت‌هاي ويژه

COMPARISON OF THE EFFECT OF TWO METHODS MOUTH WASH (CHLORHEXIDINE an‎d CHLORHEXIDINE COMBINED WITH HYDROGEN PEROXIDE SOLUTION) ON FREQUENCY OF ORAL PLAQUES IN PATIENTS UNDERGOING MECHANICAL VENTILATION IN THE INTENSIVE CARE UNIT

پيش‌زمينه و هدف: مراقبت‌هاي دهان و دندان در بيماران تحت تهويه مكانيكي يكي از ملزومات عمل پرستاري است؛ مطالعه حاضر به‌منظور تعيين تأثير دو روش دهان‌شويه كلرهگزيدين و كلرهگزيدين توأم با آب‌ اكسيژنه بر فراواني پلاك‌هاي دهاني بيماران تحت تهويه مكانيكي بستري در بخش مراقبت‌هاي ويژه بيمارستان امام خميني (ره) اروميه در سال 97-1396 انجام شد. مواد و روش كار: اين مطالعه يك كارآزمايي باليني تصادفي يك‌سو كور با طرح موازي بر روي دو گروه از بيماران بستري در بخش مراقبت‌هاي ويژه بيمارستان امام خميني (ره) اروميه است كه طي آن تعداد 98 نفر از بيماران داراي شرايط ورود به مطالعه به‌صورت تصادفي به دو گروه A و B تقسيم شدند. مداخله در گروه A شامل مراقبت‌هاي دهاني با محلول دهان‌شويه كلرهگزيدين 2/0 درصد و در گروه B استفاده از محلول دهان‌شويه كلرهگزيدين 0/2 درصد توأم با محلول پراكسيد هيدروژن 5/1 درصد بود. ابزار جمع‌آوري داده‌ها شامل فرم مشخصات جمعيت شناختي، مقياس ارزيابي وضعيت دهاني بك، معيار پلاكي مخاطي بود. داده‌ها با استفاده نسخه 20 نرم‌افزار SPSS و آمار توصيفي (ميانگين و انحراف معيار) و استنباطي (آزمون‌هاي كاي دو، تي مستقل و من ويتني) مورد تجزيه‌وتحليل قرار گرفت. يافته‌ها: بين دو گروه دهان‌شويه با كلرهگزيدين و دهان‌شويه با كلرهگزيدين توأم با آب‌اكسيژنه ازلحاظ فرواني پلاك‌هاي دهاني، سلامت مخاط دهاني و درنهايت شاخص پلاكي- مخاطي تفاوت آماري معني‌داري مشاهده گرديد (05/0>P). نتيجه‌گيري: بر اساس يافته‌هاي حاصل از مطالعه حاضر چنين نتيجه‌گيري مي‌گردد كه دهان‌شويه با كلرهگزيدين توأم با آب‌اكسيژنه مي‌تواند در پيشگيري و يا كاهش فراواني پلاك‌هاي دهاني در بيماران تحت تهويه مكانيكي تأثير مثبتي داشته باشد.

Background & Aims: Oral care in patients undergoing mechanical ventilation is one of the essential requirements of nursing practice, the present study was carried out in order to determine the effect of two methods mouth wash (chlorhexidine and chlorhexidine combined with hydrogen peroxide solution) on the frequency of oral plaques in patients undergoing mechanical ventilation in the intensive care unit of Imam Khomeini Hospital in Urmia. Materials & Methods: This study is a randomized, single-blind clinical trial with parallel design on two groups of patients admitted to the critical care units of Imam Khomeini Hospital in Urmia, in which 98 patients with inclusion criteria were randomly assigned to two groups A and B. Intervention in group A was oral care with chlorhexidine mouthwash (0.2%) and in group B (0.2% chlorhexidine mouthwash with 1.5% hydrogen peroxide solution). Data collection tools included demographic characteristic form, Beck oral assessment scale, and Mucosal-Plaque Score. The data were analyzed by SPSS v. 20, chisquare, independent t, and Mann-Whitney statistical test. Results: There was a significant statistical difference between the two groups of chlorhexidine mouthwash and chlorhexidine mouthwash with hydrogen peroxide in terms of oral plaque, oral mucosal health, and ultimately Mucosal-Plaque Score (P <0.05). Conclusion: Based on the findings of this study, it can be concluded that chlorhexidine mouthwash with hydrogen peroxide can be effective in preventing or reducing the frequency of oral plaques in patients undergoing mechanical ventilation.