تحليل پاسخ شنوايي ساقه‌ي مغز به هجاي گفتاري/دا/ با استفاده از روش چندفراكتالي

از ويژگي هاي پردازش هاي ساقه‌ي مغز، حضور پيچيدگي و تاثيرگذاري عوامل فردي در رمزگذاري اصوات مي‌باشد. تشريح اين پردازش‌ها بر مبناي تحليل‌هاي خطي دشوار بوده و اين خود انگيزه‌اي است مبني بر استفاده از روش هاي غيرخطي كه قادر به تحليل مناسب تر سيگنال هاي غيرمانا هستند. هدف اين تحقيق، بررسي رفتار ساقه‌ي مغز در پاسخ به تحريك شنوايي هجاي گفتاري /دا/ (sABR)، با استفاده از تحليل چندفراكتالي MFDFA)) به همراه روش هاي تحليل روندزدايي، شامل تجزيه به مقادير تكين (SVD)، روش تطبيقي (AD) و روش تجزيه به مدهاي تجربي (EMD) مي‌باشد. در اين تحليل، پس از ثبت پاسخ هاي شنوايي ساقه‌ي مغز برانگيخته شده با هجاي ساختگي /دا/ در 40 فرد بزرگ‌سال هنجار با ميانگين سني 22 سال، تحليل MFDFA روي سيگنال، جهت ارزيابي تغييرات پيچيدگي و چندمقياسي آن‌ها انجام مي‌شود. هم‌چنين، به‌منظور روندزدايي بهينه از سيگنال، ابتدا روش هاي SVD، AD و EMD روي داده‌هاي ورودي اعمال مي‌شود. با محاسبه‌ي تابع افت‌وخيز و ارزيابي رفتار مقياسي، نماهاي مقياسي مانند نماي هارست تعميم‌يافته و طيف تكينگي تعيين مي‌شود. نتايج نشان مي‌دهد كه در مقياس هاي كوچك، سيگنال داراي خاصيت نامانايي است. اما در مقياس هاي بزرگ، ويژگي سيستم توسط روند كنترل مي‌شود. تمام نمونه هاي مورد بررسي در مقياس  ميلي‌ثانيه، داراي تغيير رفتاري در تابع افت‌وخيز هستند كه معادل با روند تناوبي غالب است. متوسط نماي هارست تعميم‌يافته‌ي محاسبه‌شده توسط اين روش در مقياس‌هاي كوچك، يعني  ميلي‌ثانيه، برابر با  در 68 درصد تراز تطابق است. وابستگي  به ، نشان مي دهد كه سيگنال sABR خاصيت چندفراكتالي دارد، كه غالبا به دليل همبستگي ها است. پهناي طيف تكينگي، كه معياري از پيچيدگي سيگنال است، براي داده‌هاي مورد استفاده به طور ميانگين برابر با  در تراز اطمينان  است.