بررسي تأثير الگوي توانمندسازي رواني – اجتماعي بر سلامت روان زنان داراي همسر بيمار رواني مزمن

توانمندسازي در مددكاري اجتماعي به ‌عنوان يك استراتژي مداخله براي كمك به خانواده‌هايي است كه عوامل خطرسازي در رابطه با سلامت روان آن‌ها وجود دارد. اين پژوهش نيز به‌منظور بررسي تأثير الگوي توانمندسازي رواني اجتماعي در بهبود سلامت روان زنان داراي همسر بيمار رواني مزمن انجام شد. در اين پژوهش نيمه تجربي (با طرح پيش‌آزمون ـ پس‌آزمون ـ پيگيري و گروه كنترل)، 40 نفر از زناني كه همسرشان مبتلا به اختلالات مزمن رواني بوده و در سال 1391 در بيمارستان روانپزشكي فرشچيان همدان بستري گرديده‌اند، انتخاب و به شيوۀ تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل 20 نفره قرار گرفتند. گروه آزمايش در 8 جلسه توانمندسازي روانياجتماعي شركت كردند و گروه كنترل هيچ مداخله‌اي دريافت نكرد. داده‌ها از طريق پرسشنامۀ سلامت روان SCL90R جمع‌آوري شد. جهت تجزيه‌وتحليل داده‌ها از تحليل واريانس دومتغيري با اندازه‌گيري‌هاي مكرر روي يك متغير و آزمون توكي استفاده شد. نمره سلامت روان زنان داراي همسر بيماري رواني مزمن در گروه مداخله در آزمون SCL-90-R نسبت به گروه كنترل، در هر دو مرحله پس‌آزمون و پيگيري كاهش بيشتري (p=0/01) نشان مي‌دهد. نتيجه اين كه استفاده از الگوي توانمندسازي در ارتقاء سلامت روان زناني كه همسران آن‌ها از اختلالات مزمن روانپزشكي در رنج‌اند مؤثر مي‌باشد و بنابراين توانمندسازي با اين الگو مي‌تواند بالقوه منجر به بهبود سلامت هم در بيماران و هم اعضاي خانواده آن‌ها گردد.