اثربخشي آموزش معنويت بر كاهش تعارضات زناشويي

اين تحقيق با موضوع اثربخشي آموزش معنويت بر كاهش تعارضات زناشويي انجام شد. پس از بررسي و مطالعۀ مباحث و ديدگاه‌هاي گوناگون انجام شده، در خصوص روابط ميان متغيرها، تعداد 2 فرضيه مطرح شد. ابزار مورد استفاده پرسشنامه استاندارد تعارضات زناشويي دكتر ثنايي بود. جامعۀ آماري شامل كليه زوجين مراجعه‌كننده به مراكز مشاوره دادگستري شهرستان شاهرود در سال 1395 بود كه با روش نمونه‌گيري تصادفي، تعداد 30 زوج به دو گروه آزمايش و كنترل گمارده شدند. طرح پژوهشي طرح نيمه تجربي با پيش‌آزمون پس‌آزمون و گروه كنترل بود. ابتدا براي هر گروه پيش‌آزمون اجرا گرديده، سپس مداخله آزمايشي (مهارت‌هاي معنويت) در طي 10 جلسه به اجرا درآمد. پس از اتمام برنامه آموزشي، پس‌آزمون اجرا گرديد. زوجين پس از گذشت 1.5 ماه تحت آزمون پيگيري قرار گرفتند. نتايج فرضيات با استفاده از روش آماري تحليل كوواريانس تك متغيري و چند متغيري مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند؛ داده‌ها نشان داد كه بين گروه آزمايش و گروه كنترل تفاوت معناداري وجود دارد. به عبارتي آموزش معنويت موجب كاهش تعارضات زوجين گرديد.