بررسي اثربخشي مداخله مددكاري اجتماعي گروهي مبتني بر توانمندسازي بر ارتقاء كيفيت زندگي زنان سالمند

مطالعه حاضر با هدف تعيين اثربخشي مداخله مددكاري اجتماعي مبتني بر توانمندسازي بر روي كيفيت زندگي زنان سالمند انجام‌ شده است. پژوهش حاضر از نوع آزمايشي با طرح پيش‌آزمون پس‌آزمون پيگيري با گروه كنترل انجام‌گرفته است. در اين طرح، آزمودني‌ها به‌صورت تصادفي انتخاب و در دو گروه مداخله و كنترل قرار داده شدند. نمونه آماري اين پژوهش را 30 نفر از زنان سالمند منطقه 15 تهران تشكيل دادند كه از طريق روش نمونه‌گيري تصادفي به دو گروه مداخله و كنترل تقسيم شدند. بسته مداخله تحقيق در طي نه جلسه براي گروه آزمايش اجرا شد. در حين مداخله مهارت‌هاي حل مسئله، خود تصميم‌گيري و افزايش عزت‌نفس آموزش داده شد. همچنين براي افزايش سلامت افراد، آموزش خود مراقبتي در 4 بعد جسمي، رواني، اجتماعي و مذهبي مورد تأكيد قرار گرفت. براي ارزيابي تأثيرات مداخله، از پرسشنامه كيفيت زندگي سازمان جهاني بهداشت و براي تحليل داده‌ها از نرم‌افزار spss نسخه 23 استفاده شد. براي مقايسه ميانگين متغيرهاي وابسته در دو گروه به تفكيك زمان اندازه‌گيري (سه تكرار) از آزمون تي زوجي (منويتني) و براي مقايسه ميانگين متغيرهاي وابسته در سه زمان قبل و بعد و پيگيري به تفكيك گروه از آناليز واريانس اندازه‌هاي تكراري (فريدمن) استفاده شد. نتايج نشان داد كه مداخله مددكاري گروهي بر افزايش كيفيت زندگي كلي و خرده مقياس‌هاي جسمي، رواني، محيطي و اجتماعي هم بعد از مداخله هم در پيگيري اثربخش بوده است. بر اساس نتايج بدست آمده، به مداخله كنندگان و سياست‌گذاران توصيه مي‌شود تا در راستاي ارتقاء سلامت و كيفيت زندگي سالمندان بر مداخلات مبتني بر توانمندسازي تأكيد نموده تا بدين ترتيب نقش سالمندان در فرآيندهاي تصميم‌گيري در زندگي خود افزايش‌يافته به‌گونه‌اي كه بتوانند با سالمندي فعال، ارتقاء سلامت و كيفيت زندگي را تجربه نمايند.