عوامل مرتبط با خشونت خانگي عليه زنان در تهران

هدف از اين مقاله بررسي وضعيت و انواع خشونت خانگي و عوامل مرتبط با آن در بين زنان جوان متأهل شهر تهران است. داده‌ها از طريق اجراي پيمايش كمّي و شيوه نمونه‌گيري خوشه‌اي چندمرحله‌اي با حجم نمونه 405 نفر از زنان متأهل زير 30 سال در مناطق مختلف شهر تهران گردآوري و با استفاده از آزمون‌هاي تحليل واريانس و رگرسيون چندمتغيري تجزيه‌وتحليل شد. از نظريه‌هاي تركيبي كه بر چندبُعدي بودن خشونت و تأثيرپذيري آن از تعامل بين عوامل فردي، خانوادگي و اجتماعي تأكيد دارند، استفاده شد. نتايج مطالعه نشان داد زنان مورد بررسي در طول زندگي زناشويي خود تجربه پنج شكل خشونت خانگي شامل؛ خشونت جسمي، رواني، كلامي، جنسي، و اقتصادي داشته‌اند. در اين ميان، خشونت كلامي بيشترين و خشونت جنسي كمترين شيوع را داشته است. نتايج تحليل چندمتغيره نشان داد شيوع خشونت در ازدواج‌هاي نامطلوب (ازدواج در سنين پايين، ترتيب يافته، و بدون شناخت)، ساختار غيرمشاركتي قدرت در خانواده، طبقه پايين اجتماعي، و بيكاري به‌طور معناداري بيشتر بوده است. آموزش و مشاوره زوجين در امر همسرگزيني و دسترسي زنان به منابع و حمايت‌هاي اجتماعي رسمي و غيررسمي جهت كاهش خشونت خانگي عليه زنان پيشنهاد مي‌شود.