نشاط‌آفريني و سلامت اجتماعي دانشگاهيان (ارائه يك نظريه داده بنياد )

رسالت عظيم دانشگاهيان در تأمين سلامت و پويايي فردي اجتماعيِ اعضاي جامعه، تعريف‌شده است، امّا در حال حاضر مسئله اصلي كه دانشگاهيان با آن دست‌وپنجه نرم مي‌نمايند اين است كه، سلامت و پويايي دانشگاه‌ها با شيوع بيماري‌اي سازماني، با عنوان بي‌نشاطي اجتماعي اعضا ، به خطر افتاده است. تحقيق حاضر از نظر نوع هدف كاربردي بوده و سعي دارد تا با الهام از روش داده بنياد و رويكرد تفسيري، مدل پارادايميِ بانشاطي و سلامت اجتماعي اعضاي دانشگاه‌ها ، را كشف نمايد. جمع‌آوري داده‌ها با استفاده از روش مصاحبه نيمه ساختاريافته، در محدوده زماني سال‌هاي 97-95 صورت پذيرفته است. روش‌شناسي تحقيق، روش كيفي است. با استفاده از نمونه‌گيري هدفمند و بر مبناي شاخص اشباع نظري، تعداد بيست نفر از خبرگان دانشگاهي به‌عنوان نمونه‌اي از جامعه پژوهش مورد مصاحبه قرار گرفتند. كدهاي حاصل از متن گزاره‌ها، با استفاده از متدولوژي كلايزري احصا شدند و سپس بر مبناي آن‌ها، مدل پارادايميِ سلامت و بانشاطي اجتماعي اعضاي دانشگاه‌ها به صورتي داده بنياد شناسايي شد. روايت نظري اين پژوهش بر مبناي مدل پارادايميِ نشاط و سلامت اجتماعي دانشگاهيان احصاءشده، بدين شرح جلوه‌گر شد: دانشگاه مي‌تواند با استقرار نظام مديريت استراتژيك منابع انساني و تحت تأثير سه شرط لازم و كافيِ حمايت در رفع تعارض‌هاي كار خانواده، تأمين بالندگي ساختاري دانشگاه، پرورش تعاملات روان‌شناختي مثبت فردي – سازماني اعضا، و با رفع موانع سازماني – اجتماعي نشاط‌آفريني از طريق برندسازي توانمندي‌هاي دانشگاه، زمينه‌ساز تأمين سلامت و نشاط اجتماعي اعضا شود. به‌گونه‌اي كه بازتاب آن در قالب شكوفايي استعدادها و پويايي آموزشي- پژوهشي- اجرايي عضو دانشگاه (توليد و اشتراك علم) و پاسخ به نيازهاي محيطي و محاطي (كيفيت، تخصص، دانش، درآمدزايي) دانشگاه به نمايش گذاشته خواهد شد.