ترس از جرم و عوامل اجتماعي مؤثر بر آن در بين سالمندان شهر شيراز

هدف اين پژوهش، بررسي وضعيت ترس از جرم و عوامل اجتماعي مرتبط با آن در بين سالمندان شهر شيراز بود. اين پژوهش در چارچوب روش‌شناسي كمي و به روش پيمايشي انجام شد. جامعه آماري تحقيق، سالمندان شهر شيراز بودند كه 330 نفر از آنان به روش نمونه‌گيري تصادفي چندمرحله‌اي انتخاب شدند. ابزار تحقيق پرسشنامه بود كه شاخص‌هاي آن با استفاده از اعتبار محتوا و اعتبار عاملي تحليل اعتبار شدند و پايايي آن با استفاده از ضريب آلفا كرونباخ و آزمون آزمون مجدد تعيين گرديد. در بخش نظري، ترس از جرم، ديدگاه‌هايي نظير انسجام اجتماعي، سرمايه اجتماعي، نظريه‌هاي جمعيت شناختي و ارتباطات بين فردي، و بزه ديده شناسي مورد بررسي قرار گرفت و نتايج اين تحقيق بر مبناي چنين ديدگاه‌هايي تبيين شده است. بر اساس يافته‌هاي تحقيق، ترس از جرم در بين سالمندان شهر شيراز در حد متوسط مقياس سنجش تحقيق برآورد شد. تحليل متغيرهاي زمينه‌اي نشان داد پاسخگويان در متغيرهاي سن، جنسيت، تأهل و سطح تحصيلات، تفاوت‌هاي معناداري در وضعيت ترس از جرم داشتند. به اين صورت كه با افزايش سن، ترس از جرم افزايش مي‌يافت. با افزايش تحصيلات، ترس از جرم كمتر مي‌شد و... يافته‌هاي استنباطي تحقيق نشان داد، سرمايه اجتماعي به‌عنوان يكي از متغيرهاي مستقل تحقيق به‌صورت مستقيم و غيرمستقيم بر ترس از جرم تأثير داشت. هرچند اثر غيرمستقيم آن (مهارت) بر متغير وابسته (ترس از جرم) بيشتر بود. مهارت نيز به‌عنوان يكي ديگر از متغيرهاي مستقل تحقيق، اثر مستقيم و معناداري بر ترس از جرم داشت. تحليل نتايج نشان داد، ترس از جرم به‌عنوان يك پديده اجتماعي هم به لحاظ نظري و هم به لحاظ تجربي در بين سالمندان در سطح جهان پديده‌اي رايج است كه متأثر از شرايط مختلف اجتماعي، رواني، محيطي و... است و براي كاهش آن در بين جمعيت سالمند بايد علاوه بر شناخت وجوه مختلف آن، از ظرفيت‌هاي نهادي و فردي موجود در جامعه ازجمله سازمان‌هاي مردم‌نهاد، رسانه‌ها و نظاير آن استفاده نمود.