اثر بخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر كيفيت زندگي و شاخص‌هاي جسماني بيماران مبتلا به ديابت

Effect of Acceptance and Commitment Therapy on the Quality of Life and Physical Indices of Patients with Diabetes

بروز ديابت، جريان منظم زندگي را مختل كرده و كيفيت زندگي را در ابعاد مختلف تحت تأثير قرار مي دهد. هدف پژوهش حاضر بررسي اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر كيفيت زندگي و شاخص‌هاي جسماني بيماران مبتلا به ديابت بود. مواد و روش ها: روش اين پژوهش نيمه آزمايشي از نوع پيش آزمون-پس آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري شامل كليه‌ بيماران مبتلا به ديابت شهر اصفهان بود كه در سال 97 به بيمارستان‌ الزهرا و كلينيك ديابت كوروش مراجعه كرده بودند. براي انتخاب نمونه از روش نمونه‌گيري هدفمند استفاده شد. بدين منظور 24 نفر از اين بيماران، با شيوه‌ي هدفمند و با در نظر گرفتن ملاك هاي ورود انتخاب شدند و به روش تصادفي به دو گروه آزمايش و كنترل تقسيم شدند. درمان مبتني بر پذيرش و تعهد در گروه آزمايش در 8 جلسه 90 دقيقه‌اي اجرا گرديد. داده ها قبل و بعد از مداخله به وسيله پرسشنامه و شاخص هاي جسماني با اخذ نمونه ادرار جمع آوري گرديد و با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 23 و با روش تحليل كوواريانس، آزمون ناپارامتريك ويلكاكسون و اف فيشر مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها: نتايج نشان داد درمان مبتني بر پذيرش وتعهد بر كيفيت زندگي، سلامت جسماني و رواني و شاخص‌ جسماني بيماران اثر معنادار داشته است (P<0.05) نتيجه گيري: بنابر نتايج اين پژوهش براي بهبود كيفيت زندگي و شاخص هاي جسماني در بيماران ديابتي مي توان از درمان مبتني بر پذيرش و تعهد استفاده نمود.

The incidence of diabetes disrupts the regular flow of life and affects the quality of life in different aspects. Therefore, this study aimed to determine the effect of acceptance and commitment therapy on the quality of life and physical indices of patients with diabetes. Materials and Methods: This semi-experimental study was conducted based on a pre- and post-test design. The statistical population consisted of all patients with diabetes who referred to Alzahra Hospital and Kourosh Clinic in Isfahan during 2018. A targeted sampling method was used to perform the sampling. In total, 24 patients with diabetes were selected and assigned randomly into two groups of control and experimental. The experimental group was subjected to acceptance and commitment therapy during eight 90- min sessions. The data were collected before and after the intervention using a questionnaire, physical indices, and urine samples. Data analysis was performed in SPSS software (version 23) through analysis of covariance, Wilcoxon signed-rank test, and Fisher's F-test. Results: The results showed that acceptance and commitment therapy had a significant effect on the quality of life, physical and mental health, and physical indices of patients (P<0.05). Conclusion: According to the results of this study, acceptance and commitment therapy can be used to improve the quality of life and physical indices among diabetic patients.