بررسي تاثير بهزيستي درماني بر افسردگي ، خود مديريتي وكنترل قند خون در زنان مبتلا به ديابت نوع دو

Effect of Well-being Therapy on Depression, Self-Management, and Blood Glucose Level in Females with Type II Diabetes

ديابت از شايع ترين بيماري هاي مزمن است، كه تاثير منفي بر خصوصيات روحي و رواني دارد. پژوهش حاضر باهدف بررسي اثربخشي بهزيستي درماني برافسردگي، خودمديريتي، كنترل قندخون زنان مبتلا به ديابت نوع دو انجام شد. مواد و روش ها: پژوهش حاضرنيمه تجربي، با استفاده ازطرح پيش آزمون و پس آزمون و گروه كنترل و پيگيري بود. نمونه مورد مطالعه به روش نمونه گيري دردسترس از ميان بيماران مبتلا به ديابت نوع دو مراجعه كننده به مركز ديابت پارسيان شهرمشهد انتخاب و به طورتصادفي به دو گروه 26 نفره آزمايش و كنترل گمارده شدند. گروه مداخله طي 8 جلسه درمان گروهي 90 دقيقه اي به مدت دوماه تحت برنامه بهزيستي روانشناختي مدل ريف قرارگرفتند وگروه كنترل هيچ درماني را دريافت نكردند. پرسشنامه افسردگي بك، خودمديريتي توبرت و تامپسون و آزمايش هموگلوبين گليكوزيله به عنوان ابزار ارزشيابي قبل و بعد ازمداخله مورداستفاده قرار گرفت. تحليل داده ها با استفاده ازآزمونهاي تي زوجي وتحليل كواريانس وبا استفاده ازنرم افزاز 24-SPSS صورت گرفت. يافته ها: نتايج نشان دادكه درمان بهزيستي روان شناختي برميزان افسردگي و خودمديريتي و هموگلوبين A1c دربيماران مبتلا به ديابت نوع دو تاثير معنادارداشته است و بين گروه آزمايش و كنترل تفاوت معني داري وجود دارد (05/0>P). نتيجه گيري: نتايج حاصل از اين مطالعه، بيانگرسودمندي بهزيستي درماني درافزايش خودمديريتي، كاهش افسردگي و ميزان هموگلوبين گليكوزيله دربيماران ديابت نوع دو است. بنابراين توصيه مي شود از اين رويكرد درماني درجهت ارتقاء بهزيستي روانشناختي اين بيماران استفاده شود.

Diabetes is one of the most common chronic diseases, which also affects individuals' mental and psychological characteristics. This study aimed to investigate the effect of well-being therapy on reducing depression, improving self-management, and controlling the blood glucose level in females with Type II diabetes. Materials and Methods: This quasi-experimental study was conducted based on a pretest-posttest design with control and intervention groups. The participants were selected from females with type 2 diabetes referring to Parsian Diabetes Clinic in Mashhad, Iran, during 2018-19. Subsequently, the patients were randomly divided into intervention (n=26) and control (n=26) groups. The intervention group received eight 90-minute sessions of group therapy based on the Ryff’s Psychological Well-being Scale for three months. On the other hand, the control group received no therapeutic intervention. The data were collected before and after the intervention using Beck’s Depression Inventory, Thompson and Toobert’s Self-Management Inventory, and Hemoglobin A1c (HbA1c) test. Moreover, the data were analyzed in SPSS software (version 24). Results: The results revealed that well-being therapy had a significant effect on depression, self-management, and HbA1c in patients with type II diabetes. Moreover, there was a significant difference between the control and intervention groups (P<0.05) in this study. Conclusion: According to the results, well-being therapy is effective in improving self-management, as well as reducing depression and HbA1c levels in patients with type II diabetes. Therefore, it is recommended that this treatment approach be used to help improve the psychological well-being of these patients.