بررسي نقش ساختار اقتصادي و فرهنگي طبقات اجتماعي در روند رشد و توسعه عكاسي سده 19 ايران

تاريخ‌پژوهان در بررسي تاريخ عكاسي قاجار، ناصرالدين‌شاه را به عنوان اصلي‌ترين حامي عكاسي در سرآغاز ورود عكاسي به ايران مي‌دانند. از سوي ديگر، محصور و محدود شدن عكاسي در دربار را، مهم‌ترين دليل عدم رشد و توسعه اين پديده در ميان عموم مردم جامعه دانسته‌اند. بدين ترتيب در جريان بررسي‌هاي خود پيرامون تاريخ عكاسي، به ندرت درباره‌ي علل رشد و وقفه عكاسي در بين عموم مردم به تحقيق و كندوكاو پرداخته‌اند، در صورتي كه بر اساس بررسي‌هاي علوم اجتماعي و مردم‌شناختي، دلايل بسيار متعددي در رد و پذيرش يك پديده در يك اجتماع وجود دارد كه در رشد و عدم رشد آن بسيار موثر است. در تحقيق حاضر تلاش بر آن است تا از خلال بررسي وضعيت طبقات اجتماعي و اقتصادي و فرهنگ وابسته به آن، جايگاه و وضعيت عكاسي و روند رشد و گسترش آن در ميان جامعه ايراني در سده 19 مورد كندوكاو قرار گيرد. نتايج اين پژوهش حاكي از آن است كه ساختار طبقاتي و اقتصادي ايران و اكثريت جمعيت روستايي ايران در سده 19 در كنار عوامل متعددي همچون ضعف در تجارت، وضعيت راه‌ها، كمبود يا نبود سواد، وسايل اطلاع‌رساني و ... در سرآغاز ورود عكاسي در دوره قاجار، به گونه‌اي بوده كه مانع از رشد فراگير اين پديده در بين مردم عامه بوده است.