تاثير تمرينات مقاومتي و آب درماني بر تعادل در افراد مبتلا به ديابت نوروپاتي: مطالعه كارآزمايي باليني تصادفي

Effect of Resistance and Aquatic Exercises on Balance in Diabetes Peripheral Neuropathy Patients: A Randomized Clinical Trial Study

مقدمه و هدف: يكي از شايعترين تظاهرات نوروپاتي محيطي ديابتي، كاهش تعادل و اختلال كنترل وضعيت و افتادن است.بنابراين هدف از انجام پژوهش حاضر، مقايسه تاثير تمرينات مقاومتي و آب درماني روي تعادل در افراد مبتلا به ديابت نوروپاتي در استخر شهبازي كرمانشاه در سال 98 بود. مواد و روش ها: در اين مطالعه ي كارآزمايي باليني تصادفي30 زن مبتلا به ديابت نوروپاتي مراجعه كننده به مركز تحقيقات ديابت استان كرمانشاه به روش نمونه گيري در دسترس شركت كردند، و به شيوه تصادفي به سه گروه تمرينات در آب(10 نفر)، تمرينات مقاومتي(10 نفر)، و گروه شاهد(10 نفر)، تقسيم شدند. گروه تمرين در آب وگروه تمرينات تقويتي به مدت هشت هفته و سه جلسه در هر هفته به مدت 40 دقيقه تمرين انجام دادند. تعادل ايستا و پويا و زمان واكنش ساده و انتخابي آزمودني ها قبل و پس از انجام تمرينات منتخب مورد ارزيابي قرار گرفت. داده ها با استفاده از آزمون تحليل كوواريانس و آزمون تي زوجي مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت (0/05>p). يافته ها: هر دو نوع تمرين مقاومتي و تمرين در آب، منجر به بهبود تعادل ايستا و پويا و بهبود زمان واكنش ساده و انتخابي گروه هاي مداخله نسبت به گروه شاهد گرديد. پروتكل تمرينات آب درماني منجر به بهبودي بيشتر در نمرات تعادل ايستا با چشم بسته (0/001=P) و آزمون زمان واكنش انتخابي (0/001=P) نسبت به گروه تمرينات قدرتي و گروه شاهد شد. نتيجه گيري: بنظر مي رسد كه تمرينات درماني در آب نسبت به تمرينات مقاومتي اثرگذاري بيشتري بر تعادل و زمان واكنش ساده و انتخابي در مبتلايان به ديابت نوروپاتي داشته باشد.

One of the most common complications of diabetes peripheral neuropathy (DPN) is the loss of balance, postural control disorder and falling down. Therefore, the purpose of the present study was to compare the effect of resistance and aquatic exercises on balance in DPN patients in 2019, in the Shahbazi pool, Kermanshah, Iran. Materials and Methods: This randomized clinical trial study was conducted on 30 women inflicted with DPN who referred to Diabetes Research Center in Kermanshah. The subjects were selected through convenience sampling method and were randomly divided into three groups, including aquatic exercises (n=10), resistance exercises (n=10), and control (n=10). Resistance and aquatic exercise groups had a training program of 8 weeks which included 40-minute sessions three times a week. The static and dynamic balance, simple reaction time, and choice reaction time of the subjects were evaluated before and after the exercises. Finally, ANCOVA and paired t-test were used for the data analysis. A p-value of less than 0.5 was considered statistically significant. Results: Both resistance and aquatic exercises resulted in improvement regarding simple reaction time, choice reaction time, and static and dynamic balance, compared to the control group (P<0.001). Aquatic exercise protocol resulted in significant improvement in static balance with the eyes closed (P<0.001) and choice reaction time (P=0.001), compared to the resistance and control groups. Conclusion: Based on the results, it seems that aquatic exercises are more effective regarding balance and simple and choice reaction time in comparison to resistance exercises, in DPN patients.