مطالعه روابط ساختاري تاچه و نمكدان چهارمحال و بختياري با رويكرد مردم‌شناسي هنر

تاچه يكي از بافته‌هاي كيسه‌مانند بومي استان چهارمحال و بختياري با ساختاري ويژه است كه امروزه نقش كاربردي آن كمرنگ شده و همين امر موجب از دست دادن يادگار بخش مهمي از بافته‌هاي عشايري كه مبنايي براي درك هنر قومي محسوب مي‌شوند، شده است.چرا كه تاچه بعنوان يك محصول فرهنگي با حركت از محور انسان در تركيبي پيچيده از زيست شناسي و فرهنگ،در ساختار خود ابعاد فرهنگي_اجتماعي جامعه آفريننده را محفوظ نگاه داشته و از اين رو مطالعه آن ضرورت مي‌يابد.در ساختار تاچه نقوش و رنگ‌هاي گوناگوني كه در ديگر بافته‌هاي چهارمحال ديده نشده و يا داراي وجه مشترك با آن‌ها بوده، بكار رفته است.يكي از آن‌ها،نقش نمكدان چوپاني است كه همچون جزيي پايدار در اكثر تاچه ها ديده مي‌شود.از اينرو پژوهش پيش رو به روش توصيفي تحليلي و تطبيقي بدنبال بررسي تاچه بافي چهارمحال و بختياري با رويكرد مردم‌شناسي هنر و تطبيق تاچه با نمكدان از حيث ساختار و معناشناسي است.بدين منظور اين سوال مطرح بوده كه تاچه و نمكدان بختياري از لحاظ زيبايي شناسي و معناشناسي داراي چه شاخصه‌هايي هستند؟ علت شباهت بخشي از تاچه با نمكدان در چيست؟ روش گردآوري اطلاعات به دو شيوه‌ي ميداني و كتابخانه‌اي بوده است. نتايج بيانگر آن است كه تقريباً يك پنجم طرح تاچه‌ها را، نقش نمكدان احاطه كرده است. درواقع متناسب باكاربرد تاچه و نمكدان كه محل نگهداري مهم‌ترين نعمت‌هاي الهي در فرهنگ عشايري روستايي هستند، از طرح نمكدان بعنوان نمادي مقدس وبراي نشان دادن درجه اهميت محتواي تاچه استفاده شده،همانطور كه امروزه براي آگاهي مصرف كننده،روي هر كالايي نشاني يا جمله‌اي مخصوص نگاشته مي‌شود.