زايمان طبيعي به مثابه هراس اجتماعي مطالعه پديدارشناختي زايمان طبيعي در مادران نخست‌زا

پژوهش حاضر به مساله پديده زايمان طبيعي در جامعه پرداخته و با نگاهي ژرف به بررسي فرايند هاي تصميم ‌گيري افراد در انتخاب اين نوع روش زايماني توجه دارد. اين پژوهش سعي دارد تا هنجارها و ارزش ‌هاي اجتماعي و فرهنگي پنهان در رابطه با روش ‌هاي انتخاب زايمان را كشف و تحليل كند. بدين منظور با بهره ‌گيري از روش كيفي و در چارچوب پارادايم تفسيري و مصاحبه ‌هاي عميق پديدار شناختي با 15 نفر از زنان زايمان ‌كرده كه در بيمارستاني در شهر تهران بستري بوده و تجربه زايمان طبيعي را از سر گذرانده بودند به مدت چند ساعت بعد از زايمان، مصاحبه‌ هايي به عمل آمد. نتايج مطالعه حاكي از آن است كه اغلب مادران عليرغم اين كه بر اساس علاقه‌ ي شخصي، نوع زايمان خود را انتخاب كرده بودند اما تقريباً مبتني بر يك انتخاب سنتي به واسطه‌ ي پرس و جو از اطرافيان و كمتر متكي بر دلايل متقن علمي و اخذ اطلاعات دقيق بوده است ضمن آنكه قريب به اتفاق مادران تمرين ‌هاي لازم جهت آمادگي جسماني را كسب نكرده و آگاهي لازم جهت مواجه با درد زايمان را نداشته و از فرايند وقوع آن بي ‌اطلاع بودند. از اين رو انتخاب اين نوع روش زايماني ترس و اضطرابي را بر مادر تحميل مي كرده است. همچنين يافته‌ ها اين حقيقت را روشن مي ‌سازد كه بيمارستان و فضاي آن مناسب حال مادران در آن شرايط بحراني نبوده ضمن آن كه مادران مشاركت ‌كننده معتقد بودند شرايط اين چنيني بر تمامي بيمارستان ‌هاي دولتي صدق مي كند و به همين دليل براي زايمان‌ هاي بعدي احتمال تجديد‌ نظر بر روش زايماني مي تواند وجود داشته باشد. اگرچه نتايج مطالعه قابل تعميم نيست اما به پشتوانه يافته ‌هاي پژوهش مي توان گفت در چنين بستري است كه مي توان احتمال روي ‌گرداني از زايمان طبيعي و افزايش سزارين‌ هاي انتخابي را انتظار داشت.