عشق و جدايي: مطالعه اي مردم نگارانه در بين زنان شاغل و تحصيلكرده ساكن تهران

اين مقاله در پي شناخت رابطه عشق با جدايي و طلاق است. روش انجام پژوهش مردم نگاري و نمونه گيري هدفمند بود. پژوهش به مدت 12 سال اجرا شد و يافته ها نشان مي دهند كه در دهه هاي اخير اهميت عشق در زندگي زنان افزايش يافته است. شايان ذكر است كه مفهوم عشق نيز در خلال زمان دگرگون شده است. با توجه به نقش عشق در ازدوج مي توان سه نوع ازدواج سنتي، انتخابي و عاشقانه را شناسايي نمود. يافته ها همچنين نشان مي دهد كه وجود عشق در رابطه بين زوجين چالش هاي ويژه زن معشوق/ زن همسر، زن عاشق/ زن معشوق و مهمتر از همه فانتزي حرمسرا را ايجاد كرده است. اين سه چالش بر ظهور پديده طلاق و جدايي موثرند. پديده حرمسرا در هر سه نوع ازدواج ديده شد اما زنان در ازدواج سنتي كمتر و ديرتر به اين پديده عكس العمل نشان مي‌دهند در حالي كه در نزد زناني كه به ازدواج عاشقانه اقدام كرده اند معمولا عكس العمل در برابر آن شديد و آني است. دليل اين اثر وجود دوگانه هاي ذكر شده به ويژه دوگانه همسر/معشوق است. نكته آن است كه زنان در ازدواج سنتي، عليرغم دردناك بودن تجربه از پديده حرمسرا، عملا موقعيت معشوق را تجربه نمي كنند و احتمالا به همين دليل ديرتر براي جدايي اقدام مي كنند.