آموزش و پرورش فراگير مبتني بر تنظيم استعدادهاي برتر و خوب و متوسط

از نگاه اسلام، حكمت‌آموزي و تزكيۀ روان، دو سربرگ حياتي و فراگير اهداف آموزشي-تربيتي به شمار مي‌رود؛ به گونه‌اي كه بدون نيل به اين مهم، رسالت اصلي تعليم و تربيت انجام نخواهد پذيرفت. رويكرد عادلانه و حكمت‌آميز به اين دو وظيفة برجسته ايجاب مي‌كند كه تفكيك استعدادها و برتري دادن برخي بر برخي ديگر در بهره‌وري از دانش و تزكية روان، مسير طبيعي خود را به تدريج طي كند؛ نه اينكه از ابتدا بر نظام آموزش و پرورش تحميل گردد. طرح حاضر، ضمن بازنگري در نظام چندالگويي آموزش و پرورش جمهوري اسلامي ايران، درصدد ارائه الگويي از آموزش و پرورش با تنظيم استعدادهاي برتر، خوب و متوسط مي‌باشد. در اين طرح، چيستي و چرايي و چگونگي تنظيم و هم‌افزايي استعداد فراگيران، اعم از متوسط، خوب و برتر مورد تجزيه و تحليل قرار گرفته است. هدف اساسي از بيان چنين مطالبي اين است كه با رويكرد نقد و بررسي وضعيت موجود آموزش و پرورش بتوان زمينه را براي ايجاد تحولي مقتضي در محتوا و روش و ساختار آموزش و پرورش به منظور رسيدن به وضع مطلوب‌ـ آن‌گونه كه در سند تحول بنيادين آموزش و پرورش انعكاس يافته است ـ فراهم آورد. روش پژوهش، توصيفي ـ تحليلي است كه ضمن توصيف و تجزيه و تحليل وضعيت جاري الگوهاي چندگانة آموزش و پرورش، بر طراحي الگوي آموزش و پرورش فراگير به مثابة الگوي برتر در مقايسه با ساير الگوهاي آموزش و پرورش تأكيد مي‌ورزد.