گفتمان انقلاب اسلامي ايران و الزامات اشاعه ارزش هاي آن در عصر جهاني شدن بر اساس نظريه گفتمان لاكلا و موفه

انقلاب اسلامي ايران باعث شكل‌ گيري گفتمان و نظام معنايي جديدي شد. يكي از گونه‌‌ هاي بررسي و مطالعه پديده‌‌ هاي سياسي و تحليل آن‌ها بر اساس روش تحليل گفتماني است. نظريه‌ تحليل گفتماني لاكلا و موفه يكي از غني‌ ترين نظريه‌‌ها در حوزه‌ تحليل گفتماني مي ‌‌باشد. سؤال اصلي مقاله آن است كه بر اساس نظريه گفتمان لاكلا و موفه، مفصل ‌‌بندي مفاهيم و فرآيندهاي هويت‌‌يابي اشاعه‌ ارزش‌‌‌هاي گفتمان انقلاب اسلامي ايران در عصر جهاني‌شدن چگونه خواهد بود؟ در پاسخ به اين پرسش و با بهره‌‌گيري از روش تحليل گفتمان لاكلا و موفه، فرضيه مقاله اين است كه گفتمان انقلاب اسلامي ايران با دالّ مركزي اسلام شيعي، توانسته در رويارويي گفتماني، به رقابت با گفتمان‌‌هاي اسلام سلفي و اسلام اخواني بپردازد و به‌عنوان يك الگوي مناسب گفتمان اسلام‌گرا، گفتمان ليبرال دموكراسي را به «غيرِ» هويت‌بخش خود تبديل كند و با توجّه به مباني غني اسلام شيعي ظرفيّت اين را دارد كه با پيروي از الزاماتي، بتواند نظام معنايي خود را در عصر جهاني‌شدن هژمونيك نمايد. بر اين اساس، در بستر جهاني‌شدن كه به‌مثابه عرصه رقابت و غيريّت‌‌سازي گفتمان‌‌هاست،گفتمان انقلاب اسلامي ايران به رقابت و غيريت‌‌سازي گفتماني مي‌‌پردازد و نتايج پژوهش نشان مي‌‌دهد كه با توجّه به مفاهيم اساسي در گفتمان انقلاب اسلامي و مباني اسلام شيعي و همچنين با بهره‌بردن از دو مبحث اجتهاد و مصلحت و با رعايت الزاماتي، اين گفتمان مي‌‌تواند نظام معنايي خويش را در عصر جهاني‌شدن هژمونيك نمايد. بنابراين در پايان فرضيه مقاله تأييد مي‌گردد.