بررسي چند مدل سياست فرهنگي در حوزه آموزش عالي (با تاكيد بر تجارب سياست فرهنگي در دانشگاه هاي اروپايي و ايالات متحده آمريكا)

زنده نگه‌داشتن فرهنگ عمومي به‌گونه‌اي كه قابليت رقابت در عرصه‌هاي بين‌المللي را داشته باشد، خود مبتني بر كيفيت نظام دانشگاهي و نظم دروني آن است. همچنين روزآمدكردن نظام ارزشي جامعه در چارچوب زماني و مكاني خاص آن، تا حدودي بستگي به نظام دانشگاهي، توليدات علمي و اشاعه آن در سطح كلان جامعه دارد . از دهه 1960 به بعد دانشگاه‌ها در كنار انتقال دانش به دانشجويان، عهده‌دار توليد دانش و پژوهش و تحقيق در زمينه‌هاي علمي و اجتماعي نيز گرديده و عهده‌دار مسئوليت‌هاي اجتماعي در حوزه‌هاي فرهنگي گرديدند. با توجه به اينكه تجارب كشورهاي موفق درزمينه فعاليت‌هاي اجتماعي و فرهنگي در آموزش عالي، مي‌تواند در ساماندهي مؤثرتر و كارآمدتر اين نوع فعاليت‌ها در نظام دانشگاهي كشور ما به خدمت گرفته شود مقاله‌ي حاضر با هدف پاسخگويي به اين سؤال انجام ‌شده است كه نحوه سياست‌ فرهنگي در دانشگاه‌هاي نمونه اين تحقيق چه قلمروهايي را دربرمي‌گيرند و چگونه سازماندهي مي‌شوند؟ براي انتخاب دانشگاه‌هاي نمونه، براساس فهرست رتبه‌بندي دانشگاه‌ها، سه دانشگاه استنفورد، شيكاگو و ييل از حوزه آمريكاي شمالي و كانادا و دو دانشگاه آكسفورد و منچستر از حوزه اروپا انتخاب شدند. برنامه‌هاي مورد اجرا در پنج دانشگاه در حوزه‌هاي فرهنگي، هنري،اجتماعي و عام‌المنفعه به‌تفصيل بررسي و گزارش شدند و در انتها پيشنهادات كاربردي محقق ارائه شده است.