يك روش تركيبي جديد FLQ-RAS براي محاسبه جدول داده ـ ستانده منطقه‌اي؛ مطالعه موردي استان گيلان

در اين مقاله نشان مي‌دهيم كه به‌كارگيري هر نوع روش سهم مكاني در حفظ تراز جدول داده ـ ستانده منطقه‌اي نياز به دو نوع پسماند دارد. براي برون‌رفت از اين مسئله، روش تركيبي جديد FLQ-RAS پيشنهاد مي‌شود. اين روش ضمن حفظ داده‌هاي رسمي منتشر شده توسط مركز آمار ايران در حساب‌هاي منطقه‌اي، فقط صادرات به‌عنوان پسماند در نظر گرفته مي‌شود. جدول ملي و منطقه‌اي (استان گيلان) سال 1381 و همچنين حساب‌هاي منطقه‌اي همان سال استان مبناي محاسبه روش سهم مكاني FLQ و روش تركيبي پيشنهادي قرار مي‌گيرند. يافته‌ها نشان مي‌دهند كه نخست، به‌منظور حفظ تراز جدول در روش سهم مكاني FLQ نياز به تعديل ارزش‌افزوده بخش‌هاي استان بين 0.9 درصد براي بخش كشاورزي تا 55 درصد براي بخش ساير معادن دارد. حال آنكه جدول مستخرج از روش پيشنهادي، اين مسئله را برطرف مي‌كند. دوم، پنج روش محاسبه خطاهاي آماري مبناي سنجش ماتريس‌هاي ضرايب فزاينده مستخرج از دو روش با ماتريس متناظر واقعي استان قرار مي‌گيرند. يافته‌ها نشان مي‌دهند كه اولاً دامنه تعديل بين حداقل 9% براي بخش كشاورزي و حداكثر 55% براي بخش معدن است. ثانياً درجه اعتبار بين دو روش نشان مي‌دهد كه روش پيشنهادي، عملكرد بهتري نسبت به روش FLQ است. به‌كارگيري اين روش با توجه به آمارهاي ملي و منطقه‌اي موجود در ايران حداقل چهار مزيت دارد. مزيت اول انعطاف‌پذيري آن در پوشش تعداد بيشتر بخش‌هاي منطقه، دوم قابليت تعميم به ساير استان‌هاي كشور، سوم سنخيت كامل با بنيه‌هاي آماري كشور و چهارم انعطاف‌پذيري در منظور‌كردن آمارهاي برون‌زا و يا آمارهاي برتر در سطح منطقه دارد.