بررسي اثرهاي متقابل آزادي و حكمراني بر توسعۀ انساني (رويكرد داده‌هاي تابلويي در دورۀ 1995ـ2015)

بررسي مطالعات توسعه نشان مي‌دهد كه گسترش آزادي، هم هدف و هم ابزار توسعه است. از طرفي نوع و شيوۀ حكمراني شرط لازم براي دستيابي به آزادي است. ولي شواهدي وجود دارد كه نشان مي‌دهد اين روابط هميشه برقرار نيست. در اين تحقيق سعي شده است با استفاده از شاخص ‌هاي آزادي اقتصادي، آزادي سياسي، كيفيت حكمراني و شاخص توسعۀ انساني در 172 كشور جهان و براي دورۀ 1995ـ2015 م به بررسي اثرات متقابل بين انواع آزادي و توسعۀ انساني كه مورد تأكيد آمارتياسن است، با استفاده از رهيافت داده‌هاي تابلويي و عليت دوميترسكوحرلين پرداخته شود. براساس نتايج به‌دست‌آمده مشخص گرديد كه آزادي و توسعه يك ارتباط بسيار نزديك داشته و شايد بدون بهبود شاخص‌هاي آزادي، رسيدن به توسعه امري گمراه‌ كننده باشد. براساس اين نتايج، آزادي اقتصادي، آزادي سياسي، كيفيت حكمراني و توسعۀ انساني بر همديگر به‌صورت متقابل اثرگذار هستند و ارتباط مستقيم دارند. اما نتايج عليت اين مسئله را روشن مي‌سازد كه توسعۀ انساني و كيفيت حكمراني دو ركن مهم در بهبود شاخص‌هاي آزادي هستند ولي آزادي‌هاي سياسي و به‌خصوص آزادي اقتصادي علت توسعۀ انساني و كيفيت حكمراني نشده است.