برنامه ريزي توسعه ظرفيت هاي توليد برق با توجه به ملاحظات زيست محيطي

Electricity Expansion Planning Under Environmental Constraints

در گذشته، در برنامه ­ريزي توسعه ظرفيت توليد برق، تامين بار مصرفي، سطح قابل‌قبول قابليت اطمينان و كمينه بودن هزينه ­ها نقش اصلي را ايفا مي­ كرد. امروزه رعايت ملاحظات زيست‌محيطي از اولويت­ هاي مهم برنامه­ ريزي به شمار مي‌آيد. اين رويكرد هزينه توسعه ظرفيت توليد را افزايش مي‌دهد. دوست­داران محيط‌زيست ادعا دارند اين افزايش با كاهش هزينه ­هاي خارجي ناشي از كاهش آلايندگي طر­ح­ هاي توسعه جبران مي ­شود. براي اثبات اين ادعا، مطالعات چنداني بويژه با استفاده از داده ­هاي واقعي صورت نگرفته است. در مقاله حاضر با شبيه‌سازي شبكه‌اي نزديك به شبكه برق ايران، اثر محدوديت انتشار آلاينده‌هاي زيست‌محيطي بر برنامه‌ريزي توسعه ظرفيت نيروگاه‌ها در بازه زماني سال‌هاي 1405- 1384 مطالعه و تغيير در هزينه‌هاي توسعه سيستم قدرت با تغيير در هزينه آسيب­ هاي زيست‌محيطي، مقايسه شده است. نتايج نشان مي­ دهد افزايش هزينه ناشي از اعمال محدوديت در ميزان انتشار آلاينده ­ها در بلندمدت با كاهش هزينه خارجي ناشي از انتشار آنها جبران مي ­شود

In the past, power generation expansion planning was mainly based on a cost minimization target subject to acceptable level of system reliability. Nowadays, environmental considerations have changed into important planning priorities increasing the capacity expansion costs. Socially, this increase is compensated by the reduction in external costs caused by lower levels of emissions. In this paper, emission constraints have been imposed on generation capacity expansion planning of a grid much the same as Iran power grid for the period of 2005-2023 using WASP package. Changes in system expansion costs have been compared with changes in environmental damage costs. According to the results, in long term the increase in capacity expansion cost caused by imposing emissions constraints is compensated with reduction of external costs of emissions.