بررسي آثار محيط‌ زيستي گاز مشعل در ايران و اهميت آن در راستاي تعهدات كشور در توافق پاريس

يكي از سرچشمه‌هاي مهم توليد گازهاي گلخانه‌اي در ايران، سوزاندن گازهاي همراه نفت است كه زيان‌هاي اقتصادي و مشكلات محيط‌زيستي مختلفي به همراه دارد. در اين پژوهش زواياي مختلف آسيب گاز مشعل بر محيط‌زيست بررسي و تا حدي كه اطلاعات در دسترس اجازه مي‌دهد، جايگاه و وضعيت ايران نيز در مواجهه با اين معضل تبيين مي‌شود. همچنين، براي برآورد ميزان انتشار گازهاي آلاينده و گلخانه‌اي به نتايج يك روش‌شناسي دقيق اشاره شده  كه براساس اطلاعات ماهواره‌اي از حجم گاز مشعل در مناطق نفت‌خيز ايران محاسبه شده است. نتايج حاكي از آن است كه ساليانه حدود ۵۳ ميليون تن دي‌اكسيد كربن از طريق گاز مشعل در ايران منتشر مي‌شود. اين در حالي است كه ايران براساس توافق‌نامۀ پاريس (COP21) به كاهش ۴ الي ۸ درصدي گازهاي گلخانه‌اي متعهد است و اين ايجاب مي‌كند كه در كشور براي نيل به اين هدف با كمترين هزينه سياست‌گذاري صحيحي وجود داشته باشد. ازآنجاكه گاز مشعل به‌تنهايي حدود 7٫4 درصد از ميزان انتشار دي‌اكسيد كربن‌ كشور را به خود اختصاص داده است و حذف آن تقريباً تمام تعهدات غيرمشروط كشور را نيز در معاهدۀ پاريس پوشش مي‌دهد، مي‌توان از ظرفيت‌هاي معاهدۀ پاريس براي رفع اين مشكل بهرۀ مناسبي گرفت.