درآمدي تحليلي بر مسئله شناسي در سياستگذاري امنيتي

تلاش انسان ها در راستاي تامين امنيت، از جمله علل و زمينه هاي تاسيس دولت به شكل كنوني است. از سوي ديگر، بقاء دولت ها نيز به تامين و برقراري امنيت وابسته است. بنابراين از آن جايي كه كار سياستگذاري بسامان كردن امور است، سياستگذاري امنيتي از ملزومات حياتي و زيربنايي براي دولت محسوب مي شود. در اين راستا، بمنظور گام برداشتن در فرآيند سياستگذاري امنيتي، مطابق با اشتراك نظر انديشمندان سياستگذاري در خصوص شناخت مسئله بعنوان گام نخست، ضرورتاً به شناخت مسئله امنيتي پرداخته مي شود. اگر اين مرحله به درستي انجام نپذيرد، ساير مراحل نيز دچار انحراف و مشكل خواهند شد و چه بسا خود، منجر به ايجاد مسئله يا بحران امنيتي شود. در شناسايي مسائل امنيتي ضرورتاً مي بايست تعريف، چارچوب، رهيافت و رويكرد امنيتي مطلوب ارائه و تبيين گردد، چرا كه ممكن است شاخص مسئله امنيتي در يك رويكرد با رويكرد ديگر متفاوت باشد و منجر به سياستگذاري و اقدامات متفاوتي گردد و گاهاً سرنگوني نظام را بدنبال داشته باشد. بدين منظور در نوشتار حاضر، به روش توصيفي تحليلي، ضمن تبيين تعريف، رهيافت ها، مراجع و پيشران هاي امنيتي بعنوان ملزومات اوليه در سياستگذاري امنيتي، به ضرورت و اهميت مسئله شناسي امنيتي پرداخته مي شود. در ادامه مجريان مسئله شناسي تعيين و در پايان نيز در پاسخ به سوال اصلي مقاله كه چگونگي شناخت مسئله و آسيب هاي امنيتي در سياستگذاري امنيتي است، شيوه و روش اقدام در فرآيند مسئله شناسي با تاكيد بر ايجاد سازمان هايي با وظيفه تخصصي شناسايي مسائل امنيتي ارائه مي شود.