الگوي حكمراني خوب: چارچوبي براي تحليل اقتصاد سياسي دولت هاشمي رفسنجاني(13681376)

هدف اين مقاله بررسي سياست‌ها و عملكرد دولت جمهوري اسلامي ايران در دوران رياست‌جمهوري هاشمي رفسنجاني، براساس الگوي حكمراني خوب، است. سؤال اصلي تحقيق ميزان انطباق عملكرد دولت آقاي هاشمي رفسنجاني با شاخصه‌هاي هشت‌گانۀ الگوي حكمراني خوب در برنامۀ توسعۀ سازمان ملل و بانك جهاني است. مدعا و فرضيۀ تحقيق اين است كه قانون اساسي نظام جمهوري اسلامي ايران ظرفيت رسيدن به الگوي حكمراني خوب را دارد و دولت هاشمي رفسنجاني نيز به‌عنوان يكي از دولت‌هاي بعد از انقلاب تلاش كرد به‌سوي تحقق اين الگو حركت كند اما به دليل برخي موانع ساختاري و اداري چنانكه بايد به هدف خود نرسيد. در عصر جديد، الزامات و ضرورت‌هاي سياسي، فرهنگي، اجتماعي و اقتصادي تغيير كرده و شكل تازه‌اي از روابط بين دولت و ملت به‌وجود آمده است. در روابط جديد دولت بايد سياست‌گذار و تعيين‌كنندۀ خط‌مشي‌هاي كلي باشد و براساس چارچوب حقوقي محدودۀ عمل سياسي را تعيين كند، بخش خصوصي توليد ثروت را سرلوحۀ خود قرار دهد و جامعۀ مدني از طريق بسيج عمومي براي مشاركت در ابعاد اقتصادي، سياسي و اجتماعي ارتباط متقابل ميان جامعه و دولت را تسهيل كند. بنابراين بررسي ميزان تطبيق دولت‌هاي جمهوري اسلامي با الگوي حكمراني خوب و شاخصه‌هاي آن ضروري مي‌نمايد.