جناح گرايي و تأثير آن بر سياست خارجي جمهوري اسلامي ايران

فرآيند تصميم‌گيري سياست خارجي جمهوري اسلامي ايران همانند هر دولت ديگري تحت تأثير عوامل مختلفي قرار دارد. جناح‌گرايي به‌عنوان ويژگي نظام سياسي ايران پسا انقلاب ازجمله عوامل داخلي برآمده از محيط حكومتي است كه فرآيند تصميم‌گيري سياست خارجي ج.ا.ا را تحت تأثير قرار داده است. اين عامل از سوي پژوهشگران حوزه مسائل ايران عمدتاً به معناي رقابت دائمي و فزاينده ميان گروه‌بندي‌هاي سياسي سيّال، گذرا و بي‌قاعده‌اي كه به نام جناح درصحنه سياست ايران پسا انقلاب شناخته مي شوند، توصيف شده است. مقاله حاضر با هدف برجسته كردن عامل جناح گرايي در زمينه ايران ،كوشيده است با رويكردي توصيفي – تحليلي و مرور بخشي از ادبيات حوزه سياست خارجي ايران، دلالت هاي تأثيرگذاري اين عامل بر فرآيند تصميم‌گيري سياسي خارجي ج.ا.ا را نشان دهد. ارزيابي مقاله اين است كه عمده اين ادبيات بر تأثيرات منفي جناح گرايي تأكيد دارند. واژگان كليدي:جناح ، جناح گرايي ، سياست خارجي، فرآيند تصميم‌گيري سياست خارجي، سياست خارجي جمهوري اسلامي ايران