تحليل رابطه بين مشاركت سياسي و تخصيص منابع در ايران

بودجه ريزي دولتي در هر كشوري متأثر از رفتار چهار گروه عمدۀ اجتماعي يعني رأي دهندگان (يا تأمين كنندگان هزينه ها)، تيم سياسي (شكل دهندگان هزينه ها)، بوروكرات ها (هزينه كنندگان) و گروه هاي فشار(جهت دهندگان هزينه ها) است. از منظر رهيافت انتخاب عمومي، اين گروه ها متفاوت با يكديگر رفتار نمي كنند و در عملكرد خود همواره گوشۀ چشمي به منافع شخصي خواهند داشت. پژوهش حاضر با هدف تحليل رابطۀ بين ميزان مشاركت سياسي(درصد رأي دهندگان در انتخابات رياست‌جمهوري) و تخصيص منابع در ايران انجام گرفته است. تحقيق از جهت ماهيت و روش، تحليلي – توصيفي به شمار مي رود. در اين راستا از داده هاي مربوط به اعتبارات سال هاي  1376 ، 1381، 1384 ، 1388 و 1390 و همچنين درصد رأي دهندگان  استان هاي كشور در 4 دوره انتخابات رياست‌جمهوري استفاده شده است. جهت تجزيه و تحليل داده ها  نيز از روش هاي كمّي شامل تحليل همبستگي، تحليل رگرسيون و تحليل آنوا بهره گرفته شده است. يافته هاي تحقيق نشان مي دهد بين اعتبار تخصيص يافته و مشاركت سياسي استان ها (درصد شركت كنندگان در انتخابات رياست‌جمهوري) در سال هاي منتخب همبستگي معني داري وجود دارد؛ به‌طوري‌كه اعتبارات تخصيص‌يافته در سال هاي 1376 ، 1381، 1384 ، 1388 و 1390 با درصد رأي دهندگان انتخابات رياست‌جمهوري به ترتيب با 0.741، 0.766، 0.606، 0.466، 0.482 همبستگي در سطح 0.01 درصد معني دار است. همچنين نتايج حاصل از تحليل رگرسيون و آنوا نيز مؤيّد اين موضوع است.