مدل سازي و تحليل استراتژيك نبرد بين ايالات متحده آمريكا و جمهوري اسلامي ايران با استفاده از رويكرد نظريه بازي در حالت غيرهمكارانه

درگيري سخت بين جمهوري اسلامي ايران و ايالات متحدۀ آمريكا موضوعي است كه چند دهه بين نظريه­پردازان خودي و دشمن بحث شده است. در اين مقاله، نبرد بين ا. م. آمريكا و ج. ا. ايران مدل شده  و با استفاده از رويكرد نظريۀ بازي­ در حالت غيرهمكارانه مورد تحليل قرار گرفته است. تجزيه و تحليل اين نبرد براساس مدل گراف براي تحليل مناقشه (نبرد) و به كمك سيستم پشتيباني تصميمGMCR+ صورت گرفته است.اين مدل شامل دو بازيگر اصلي (ا. م. آمريكا و ج. ا. ايران) است. از بين 1024 تركيب، 16حالت شدني موردتحليل قرارگرفته است. بر اين اساس، 6 حالت به عنوان وضعيت­هاي تعادل پيش‌بيني ‌مي­شود. با توجه به تعاريف متفاوت پايداري و براساس اولويت بازيگران روي سناريوهاي مختلف، وضعيت تعادل مدل (محتمل­ترين وضعيت نهايي نبرد) تعيين مي­شود. وضعيت تعادل برآمده از مدل بيان مي­دارد كه در شرايط موجود، احتمال درگيري سخت بين ا. م. آمريكاو ج. ا . ايران بسيار اندك است. ساير وضعيت‌هاي تعادل بسته به شرايط مختلف مناقشه مي­تواند رفتار هريك از بازيگران نبرد را تعيين كند. نتايج تحليل نشان مي‌دهد كه با استفاده از اين روش مي­توان رفتار بازيگران نبرد را در شرايط عقلاني تحليل و حالت يا پيامد مطلوب خودي را در مواجهه با دشمن جهت تصميم­سازي صحيح و اتخاذ پاسخ مناسب تعيين كرد و موجب تغيير رفتار و تصميم دشمن شد.