اثربخشي طرحواره درماني گروهي بر طرد- بريدگي و خودگرداني- عملكرد مختل در مردان تحت درمان با داروي نگهدارنده متادون

The Effectiveness of Group Schema Therapy on Disconnection-Rejection and Impaired Autonomy-Performance in Men under Methadone Maintenance Treatment

چكيده مقدمه: با توجه به اهميت بعد روان‌شناختي و شخصيتي افراد در شكل‌گيري اعتياد و اهميت درمان‌هاي شناختي در حين ترك مواد مخدر كه امروزه در بيشتر مراكز ترك اعتياد مورد غفلت قرار گرفته است، پژوهش حاضر با هدف تعيين اثربخشي طرحواره درماني گروهي بر حوزه‌هاي طرحواره‌هاي ناسازگار طرد- بريدگي و خودگرداني- عملكرد مختل در مردان تحت درمان با متادون صورت گرفت. روش‌ها: اين مطالعه به روش نيمه آزمايشي و طرح پيش‌آزمون و پس‌آزمون، همراه با گروه شاهد انجام شد. جامعه آماري شامل مردان مراجعه‌كننده به كلينيك‌هاي ترك اعتياد شهر اصفهان جهت درمان وابستگي به مواد، در بهار سال 1395 بود. يك مركز به صورت در دسترس برگزيده شد و بر اساس نمونه‌گيري هدفمند، 30 نفر انتخاب شدند و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و شاهد قرار گرفتند. گروه آزمايش طرحواره درماني را به مدت 10 جلسه هفتگي 90 دقيقه‌اي دريافت كرد. داده‌ها به وسيله پرسش‌نامه طرحواره Young (Young Schema Questionnaire يا YSQ-L2) جمع‌آوري گرديد و سپس با استفاده از آزمون MANCOVA در نرم‌افزار SPSS مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: طرحواره درماني گروهي تأثير معني‌داري بر حوزه طرد- بريدگي و خرده مقياس‌هاي آن (001/0 > P براي همه موارد) و حوزه خودگرداني- عملكرد مختل و خرده مقياس‌هاي آن (001/0 > P براي همه موارد) در مردان تحت درمان با متادون داشت. نتيجه‌گيري: با توجه به نتايج به دست آمده، پيشنهاد مي‌شود كه همراه با ساير روش‌هاي به كار گرفته شده براي كنترل اعتياد در مراكز ترك، از طرحواره درماني نيز جهت درمان مشكلات روان‌شناختي استفاده گرد

Background: Considering the importance of the psychological and personality dimensions of the formation of addiction, as well as the importance of cognitive therapies during the abandonment of drugs, which unfortunately is now neglected in most drug addiction centers, this study aimed to assess the effectiveness of group schema therapy on maladaptive schemas domains of disconnection-rejection and impaired autonomy-performance in men under methadone maintenance treatment. Methods: This was a quasi-experimental study with pretest and posttest, as well as control group. The statistical society included all the men receiving treatment for substance abuse since April 2016, in addiction treatment clinics in Isfahan City, Iran. An addiction treatment clinic was selected via available sampling, then based on purposeful sampling and inclusion criteria, 30 participants were selected. The participants were randomly assigned into two experimental and control groups. The experimental group received 10 sessions of schema therapy weekly, with duration of 90 minutes. The study instrument was Young schema questionnaire (YSQ-L2). The obtained data were analyzed using multivariable covariance via SPSS software. Findings: Group schema therapy had significant effect on all the dimensions of disconnection-rejection and its subscales (P < 0.001 for all), as well as impaired autonomy-performance and its subscales (P < 0.001 for all), in men under methadone maintenance treatment. Conclusion: According to the results, we suggest that schema therapy can be used in substance abuse treatment centers, along with other methods to control addiction, and to treat psychological problems of people undergoing methadone treatment plan.