بررسي عوامل تبيين‌كننده فعاليت بدني منظم بر اساس نظريه شناختي اجتماعي در كاركنان شبكه بهداشت برخوار و شاهين‌شهر اصفهان

Factors Explaining Regular Physical Activity among Borkhar and Shahinshahr Health Network Employees, Isfahan, Iran, Based on Social Cognitive Theor

مقدمه: ساعات به نسبت طولاني كار و رفت و آمد از منزل به محل كار و بر عكس، زماني را جهت انجام فعاليت‌هاي ورزشي كاركنان باقي نمي‌گذارد. پژوهش حاضر با هدف بررسي عوامل تبيين‌كننده فعاليت بدني منظم بر اساس نظريه شناختي اجتماعي در كاركنان شبكه بهداشت شهرستان برخوار و شاهين‌شهر انجام گرفت. روش‌ها: اين مطالعه از نوع توصيفي- تحليلي بود كه به روش سرشماري بر روي 170 نفر از كاركنان شبكه بهداشت شهرستان برخوار و شاهين‌شهر انجام شد. اطلاعات با استفاده از پرسش‌نامه استاندارد متشكل از سه بخش جمعيت‌‌شناختي، پرسش‌نامه بين‌المللي فعاليت بدني (International Physical Activity Questionnaire يا IPAQ) و سازه‌هاي نظريه شناختي اجتماعي جمع‌آوري گرديد. داده‌ها با استفاده از آزمون‌هاي آمار توصيفي و آناليز رگرسيون چندگانه سلسله مراتبي جهت بررسي ميزان پيشگويي فعاليت بدني منظم توسط سازه‌هاي نظريه شناختي اجتماعي در نرم‌افزار SPSS مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: ميانگين سني شركت‌كنندگان، 42/38 سال بود. سازه‌هاي نظريه شناختي اجتماعي (خودكارامدي، انتظارات پيامد، ارزش پيامد، حمايت خانواده و حمايت دوستان) در گام اول وارد تحليل شد كه 13 درصد واريانس رفتار فعاليت بدني را تبيين نمود. از ميان سازه‌هاي نظريه شناختي اجتماعي، خودكارامدي و از ميان متغيرهاي جمعيت‌شناختي، سن ارتباط معني‌داري با فعاليت بدني منظم داشت. نتيجه‌گيري: بر اساس نتايج به دست آمده، خودكارامدي عامل مهمي در پيشگويي انجام فعاليت بدني منظم در كاركنان است. پيشنهاد مي‌شود كه در مطالعات آينده، راهكارهاي ارتقاي خودكارامدي در انجام فعاليت بدني بررسي گردد.

Background: The relatively long hours of work, and much time spent for travelling from home to work and vice versa, practically do not leave time for regular physical exercise for employees. The purpose of this study was to investigate the performance of regular physical activity and effective factors on it among Borkhar and Shahinshahr Health Network Employees, Isfahan, Iran, according to social cognitive theory (SCT). Methods: In this descriptive-analytical study, 170 employees were enrolled selected using census sampling method. A standard questionnaire consisting of three sections of demographic information, International Physical Activity Questionnaire (IPAQ), and an SCT construct measure were was to collect the information. Data were analyzed using SPSS software. Descriptive statistics and multiple hierarchical regression were used to determine the predictive value of regular physical activity among employees by using SCT constructs. Findings: The mean age of participants was 38.42 years. The constructs of SCT (self-efficacy, outcome expectations, outcome value, family support, and friends support) were analyzed in the first step, and were found to explain 13% of the variance in physical activity behavior. Moreover, among the constructs of SCT, self-efficacy, and among demographic variables, age had a significant association with regular physical activity. Conclusion: According to the results of this study, self-efficacy is an important factor in predicting the regular physical activity of employees. Therefore, it is suggested to address the strategies for self-efficacy promotion in physical activity among employees in future studies