بررسي بار كاري فكري و ارتباط آن با ناتواني اندام فوقاني در كارگران خطوط مونتاژ يك شركت توليدي

Evaluation of the Relationship between Mental Workload and Disability of Upper Limb in Assembly Lines Workers of a Manufacturing Company

مقدمه: اختلالات اسكلتي- عضلاني اندام فوقاني در صنايع مختلف شيوع بالايي دارد و با شناسايي عوامل ايجادكننده، قابل پيشگيري مي‌باشد. ارزيابي بار كاري، شاخصي كليدي جهت ارزيابي راحتي، رضايت، بهره‌وري و ايمني است. پژوهش حاضر با هدف بررسي بار كاري و رابطه آن با ناتواني اندام فوقاني در كارگران خطوط مونتاژ صورت گرفت. روش‌ها: اين مطالعه از نوع مقطعي بود كه به روش نمونه‌گيري تصادفي، بر روي 120 نفر از كارگران خطوط مونتاژ انجام شد. براي بررسي بار كاري فكري و ناتواني اندام فوقاني، به ترتيب از نمونه ايراني پرسش‌نامه NASA-Task Load Index (NASA-TLX) و مقياس Disability of the Arm, Shoulder and Hand (DASH) استفاده گرديد. داده‌ها در نرم‌افزار SPSS مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. 05/0 > P به عنوان سطح معني‌داري در نظر گرفته شد. يافته‌ها: تأثيرگذارترين بعد بر روي بار كاري فكري، بار فيزيكي بود. 45 درصد افراد از لحاظ ناتواني اندام فوقاني در گروه داراي مشكل خفيف قرار گرفتند. همچنين، ارتباط معني‌داري بين بار كاري فكري، كارايي و ناكامي با ناتواني اندام فوقاني وجود داشت (050/0 > P). نتيجه‌گيري: بر اساس نتايج مطالعه حاضر، بار كاري فكري منجر به ناتواني اندام فوقاني در سطوح مختلف مي‌گردد. از طرف ديگر، با كاهش بار كاري فكري، از بار كاري فيزيكي و ناتواني اندام فوقاني كاسته خواهد شد.

Background: Musculoskeletal disorders in the upper limb are highly prevalent in different industries and are preventable by identifying the risk factors. Workload assessment is a key parameter in assessing the comfort, satisfaction, productivity, and safety. The aim of this study was to evaluate the workload and its relationship with upper limb disability in the assembly lines workers. Methods: This cross-sectional study was carried out on 120 assembly lines workers who were selected through random sampling method. For the evaluation of mental workload and disability of upper limbs, the Iranian version of NASA-Task Load Index (NASA-TLX) and Disability of the Arm, Shoulder, and Hand (DASH) questionnaire were used, respectively. Data analysis was carried out using SPSS software. P < 0.050 was considered significant. Findings: The most effective dimension on the mental workload was recognized to be the physical load. 45% of the subjects were placed in the “mild problem” group regarding the upper limb disability. Moreover, there was a significant relationship between the mental workload, efficiency, and frustration with disability of upper limb (P < 0.050). Conclusion: On the basis of the results, mental workload leads to different levels of upper limb disability. Furthermore, the reduction in mental workload will result in a decrease in physical workload and disability of upper limb.