شيمي كاني ها، دمافشارسنجي توده نفوذي زياران (غرب طالقان)

در شمال روستاي زياران، سيلي با تركيب اليوين‌گابرو تا مونزوديوريت به درون توف هاي كرج تزريق شده است. كاني هاي غالب در تركيب اين سنگ ها پلاژيوكلاز، آلكالي فلدسپار، پيروكسن، اليوين و بيوتيت هستند. تركيب پلاژيوكلازها از لابرادوريت تا بايتونيت تغيير مي كند. آلكالي فلدسپارها در محدوده ارتوكلاز و پيروكسن ها در محدوده ديوپسيد قرار مي گيرند. تركيب اليوين ها از كريزوليت تا هورتونوليت در تغيير است و اكثر نقاط تجزيه شده در محدوده هيالوسيدريت قرار مي گيرند . بيوتيت يكي از شاخص ترين كاني هاي فرومنيزين در سنگ هاي مورد مطالعه است كه از لحاظ تركيبي بين قطب آنيت و سيدروفيليت واقع شده و از نوع بيوتيت هاي غني از منيزيم است. بيشتر اين بيوتيت ها از نوع ماگمايي اوليه هستند و بخشي از آنها در محدوده بيوتيت هاي دوباره متعادل شده قرار دارند. بيوتيت هاي مورد بررسي، در نمودارهاي دوتايي و سه تايي، كه بر پايه اكسيدهاي Al2O3، MgO و FeO* استوارند، در گستره كالك آلكالن كوهزايي قرار مي گيرند. دماي جايگيري توده نفوذي زياران بر اساس تيتانيوم بيوتيت، بين 690 تا 780 درجه ي سانتي گراد محاسبه شده است. همچنين تركيب شيميايي پيروكسن ها بيانگر شكل‎گيري آنها در محيط مرتبط با فرورانش است. ميانگين دماي تبلور كلينوپيروكسن ها حدود 1215 درجه سانتي گراد ارزيابي شده و فشار تبلور محاسبه شده براي كلينوپيروكسن هاي اين مجموعه كمتر از 9 كيلوبار است.