بررسي تنش ديرين بر پايه مطالعه شكستگي هاي موجود درپهنه برخوردي زاگرس منطقه كرمانشاه

پهنه مورد مطالعه در بخش شمالي پهنه برخورد، جايي كه نهشته‌هاي ژرف بستر اقيانوس، مانده پوسته اقيانوس تتيس جوان (افيوليت‌ها) و سنگ‌هاي رسوبي كربناته پوسته قاره‌اي عربي(زاگرس چين خورده) در كنار هم رخنمون دارند. جاي گيري اين واحد در كنارهم نشانه يك سيستم تكتونيكي فشارشي دراز مدت از كرتاسه پسين تا زمان كنوني است. نتيجه اين همگرايي زمين ساخت و ساختارهاي پيچيده‌اي در اين پهنه به وجود آورده است. هدف اصلي اين پژوهش، تحليل تاريخچه تنش در منطقه كرمانشاه در پهنه ساختاري زاگرس است. در اين پژوهش براي تحليل تنش گسل‌هاي هم يوغ و گسل‌هاي داراي خش لغز كه نوع و سوي حركت در آن‌ها تعيين شده به كارگرفته شده است.اين داده‌ها بيشتر روي واحدهاي سنگ آهكي راديولاريتي وشيل‌هاي كرتاسه پسين جمع آوري شده است. براي شناخت و بررسي آرايش محورهاي تنش در اين پژوهش، برداشت‌هاي ساختاري به روش مستقيم صحرايي صورت گرفته است. برداشت‌ها شامل صفحات گسلي سطوح لغزش گسلي، درزهاي هم يوغ و چين خوردگي هستند. الگوهاي ثبت تنش در اين پژوهش براي داده‌ها روش دو وجهي عمود بر هم است. در اين پژوهش بيشتر گسل‌ها داراي روند NW-SE با سازوكار فشارشي هستند. اما گسل‌هايي با سازو كار امتدادلغزي وجود دارد كه امتداد آن‌ها با گسل هاي فشارشي تفاوت دارد (NE-SW ). از طرف ديگر گسل‌هاي نرمال جوان تر از گسل هاي فشارشي با امتداد يكسان در منطقه مورد مطالعه ديده شده است. با استفاده از روش دو وجهي‌هاي عمود برهم موقعيت تنش‌هاي اصلي σ1، σ2 و σ3 در منطقه مورد پژوهش به ترتيب 059، 305 و 195 به دست آمده است.