بررسي تغييرات دمايي و مراحل دگرشكلي با توجه به ريزساختارها و پاراژنزكانيايي در پاراگنايس‌هاي شمال شهركرد

تتخمين مسيرهاي دما فشار دگرشكلي براي سنگ‌هاي دگرگوني كه يك تاريخ دگرشكلي پيچيده را تجربه كرده‌اند معمولاً وابسته به ارتباط بين تجمعات دگرگوني متوالي و ريزساختارهاي مختلفي است كه حفظ شده‌اند. با تغيير شرايط دمافشار، كاني‌هاي دگرگوني با يك ريز ساختار، كه خاص آن شرايط است، مي‌توانند از لحاظ شيميايي دوباره به تعادل برسند. پاراگنايس‌هاي ميلونيتي پيرامون درياچه سد زاينده‌رود كه در محدوده ميلونيت‌هاي درجه پايين و متوسط قرار مي‌گيرند بر اساس مطالعات پتروگرافي و ريز ساختاري حداقل 3 مرحله دگرگوني و 3 مرحله دگرشكلي را پشت سر گذاشته‌اند. مرحله اول (قديمي‌ترين مرحله دگرگوني قابل تشخيص) دگرگوني در حد رخساره اكلوژيت بوده است كه در اين مرحله كاني‌هاي فشار بالايي مثل روتيل و مسكويت فنژيتي، گارنت همراه با فلدسپات آلكالن تشكيل شده كه به‌صورت ادخال در گارنت يا فلدسپات و يا در زمينه سنگ قرار دارند. فلدسپات‌هاي ميزبان بر اساس شواهد پتروگرافي در رخساره آمفيبوليت تشكيل شده‌اند. در نهايت دگرگوني پسرونده در حد رخساره شيست سبز تحتاني رخ داده است كه شاهد آن سريسيتي شدن برخي از فلدسپات‌ها، كلريتي شدن برخي از بيوتيت‌ها و تشكيل كلريت و كوارتز در داخل و اطراف برخي از گارنت‌ها مي‌باشد. هم‌زمان با اين مراحل دگرگوني پسرونده شواهدي از ريزساختارهاي دگرشكلي دماي نسبتاً بالا تا دما پايين وجود دارد. از تلفيق شواهد دگرگوني و دگرشكلي نتيجه مي‌شود اين سنگ‌ها كه از اعماق نسبتاً زياد بالا آمده‌اند، در حين بالا آمدن مراحل مختلف دگرگوني پسرونده را تحمل كرده‌اند و دگرشكلي‌هاي متعددي نيز بر روي اين مجموعه اثر كرده است.