نقش مجموعه فرصت‌هاي سرمايه‌گذاري(IOS) در سياست تأمين مالي

در اين مقاله با استفاده از 10125 داده استخراج‌شده از 225 شركتِ با ماهيت غير‌مالي و ارزش ويژه غير منفي كه طي سال‌هاي 1390 تا 1394 در تابلوي شركت‌هاي پذيرفته‌شده در بورس اوراق بهادار تهران، فعال بودند، شواهدي از تئوري قراردادها در رابطه با تأثير مجموعه فرصت‌هاي سرمايه‌گذاري روي سياست‌هاي تأمين مالي شركت‌ها ارائه شده است. در اين مطالعه براي دستيابي به نتايج قابل اعتماد و اجتناب از پيامدهاي دوره‌هاي محدود زماني، از رگرسيون داده‌هاي ادغام شده به‌عنوان مدل آماري استفاده شده است. براي كمي كردن مفهوم مجموعه فرصت‌هاي سرمايه‌گذاري و اختيارات واقعي مربوط به آن‌ها از نسبت ارزش بازاري به دفتري دارايي‌ها، نسبت ارزش بازاري به دفتري سهام، معكوس نسبت قيمت به عايدات و معيار استخراج شده از تحليل عاملي استفاده شده است. سياست تأمين مالي نيز با استفاده از نسبت ارزش بازاري بدهي‌ها به حقوق صاحبان سهام استخراج شد. نتايج نشان مي‌دهند كه پس از كنترل تأثيرات اندازه شركت‌ها و نيز قابليت سودآوري آن‌ها،  رابطه معكوس معناداري بين فرصت‌هاي سرمايه‌گذاري و رشد  و استفاده از بدهي در ساختار سرمايه شركت‌هاي مورد بررسي وجود دارد. نتايج به‌دست‌آمده با تبيين‌هاي تئوريك كه در تئوري مجموعه فرصت‌هاي سرمايه‌گذاري و قراردادها في‌مابين ذي‌نفعان در شركت مطرح شده است سازگار مي‌باشند.