بررسي سبك ‌‌هاي اثربخشي مديران در ايجاد خلاقيت و ارتباط‌ سنجي آن با توانمندسازي روانشناختي

هدف: پژوهش حاضر به بررسي سبك‌‌هاي اثربخشي مديران در ايجاد خلاقيت و ارتباط ‌سنجي آن با توانمندسازي روان‌شناختي مي‌پردازد. روش­شناسي: جامعه آماري تحقيق حاضر كليه دانش‌آموزان دختر ناحيه يك استان البرز به تعداد 2750 نفر است. حجم نمونه آماري براساس فرمول كوكران 336 نفر برآورد و به روش نمونه‌گيري تصادفي طبقه‌اي انتخاب شد. ابزار جمع‌آوري اطلاعات پرسشنامه سبك‌هاي اثربخشي مديران هاوتون و كرستوفر، پرسشنامه خلاقيت عابدي و پرسشنامه توانمندسازي روان‌شناختي وتن و كمرون است كه پس از سنجش روايي و پايايي و اطمينان در اختيار نمونه آماري قرار گرفت. براي بررسي رابطه بين متغيرهاي تحقيق از ضريب همبستگي پيرسون استفاده شد. همچنين براي آزمون مدل كلي تحقيق از مدل معادلات ساختاري استفاده شده است. يافته­ ها: نتايج نشان مي‌دهد كه مؤلفه‌هاي سبك‌هاي اثربخشي مديران يعني سبك دستوري، توانمند ساز و خودرهبري با خلاقيت و توانمندسازي روان‌شناختي دانش آموزان رابطه معني‌داري وجود دارد. بحث و نتيجه ­گيري: نتايج حاصل از مدل‌سازي معادلات ساختاري نشان داد كه خلاقيت دانش‌آموزان در رابطه بين سبك اثربخشي توانمندساز و خودرهبري مديران با توانمندسازي روان‌شناختي دانش‌آموزان نقش واسطه‌گري ايفا مي‌كند.