مسئوليت جبران خسارت به محيط زيست منطقۀ اعماق درياها در حقوق بين‌الملل عرفي و رويكرد متناقض شعبۀ حل‌اختلاف بستر درياها

مقررات كنوانسيون دربرگيرندۀ اسباب و ابزار لازم براي حفاظت و حمايت از محيط زيست منطقۀ اعماق درياهاست. ليكن تعهدات بين‌المللي مقرر در كنوانسيون براي حفاظت و حمايت از محيط زيست منطقۀ اعماق درياها بايد به‌نحوي تفسير شود كه ديگر مقررات قابل‌ اجراي موجود در حقوق بين‌الملل عرفي را نيز در برگيرد. اگرچه در مقررات كنوانسيون براي تسري تعهدات حقوق بين‌الملل عرفي بر دولت‌هاي عضو كنوانسيون منعي وجود ندارد، در عمل مشاهده شده است كه زيرمجموعه‌هاي ديوان بين‌المللي حقوق درياها تمايلي به تسري تعهدات مصرح در آموزه‌هاي حقوق بين‌الملل عرفي در حوزۀ مسئوليت جبران خسارت به محيط زيست منطقۀ اعماق درياها ندارند. رويكرد شعبۀ حل‌اختلاف بستر درياها در نظريۀ مشورتي مورد تقاضاي مقام درياها نشان مي‌دهد كه مسئوليت دولت عضو كنوانسيون در حفاظت و حمايت از محيط زيست منطقۀ اعماق درياها صرفاً محدود به مقررات كنوانسيون و موافقت‌نامۀ اجرايي آن است و آموزه‌هاي حقوق بين‌الملل عرفي به‌طور مستقيم در اين حوزه كارايي ندارند. اين رويكرد متناقض شعبۀ حل‌اختلاف با آموزه‌هاي حقوق بين‌الملل عرفي موجب شده است كه دستاوردهاي نظريۀ مشورتي وي نسبت به دولت‌هاي غيرعضو كنوانسيون كاربرد نداشته باشد.