وضعيت اوگاندا پيش‌روي ديوان كيفري بين‌المللي؛ آزموني براي پيروزي عدالت به بهاي صلح و حفظ حاكميت دولت

دولت اوگاندا پس از ناتواني در شكست شورشيان اِل.آر.اِي و عدم موفقيت در پيشبرد مذاكرات صلح با آنها، وضعيت شورشيان اوگاندا را به ديوان كيفري ارجاع داد. رهبران شورشي در شرايط جديد با مصلحت ادامۀ مذاكرات صلح با دولت اوگاندا به ميز مذاكره برگشتند. دولت اوگاندا از اين شرايط استقبال كرد، ولي شورشيان امضاي قرارداد نهايي صلح را به استرداد پرونده از ديوان كيفري و لغو دستور جلب رهبران شورشي مشروط كردند. دولت اوگاندا اجابت اين خواسته را به امضاي قرارداد نهايي صلح و پذيرش مكانيسم‌هاي عدالت سنتي منوط كرد. درحالي‌كه دولت اوگاندا در شرف آماده كردن زمينۀ محاكمۀ داخلي رهبران شورشي بود، شعبۀ مقدماتي پرونده را در ديوان كيفري قابل پذيرش و خود را صالح به رسيدگي دانست. با اين رويكرد شعبۀ مقدماتي نشان داد كه در جدال ميان صلح و عدالت، تحقق عدالت براي وي اهميت بيشتري دارد و با هيچ مُستمسِكي خارج از مقررات اساسنامۀ ديوان كيفري نمي‌توان پرونده به‌جريان‌افتاده در ديوان كيفري را متوقف يا مسترد كرد.