بررسي اقدامات تلافي‌جويانه عليه اموال فرهنگي در حقوق بين‌الملل بشردوستانه

از آنجا كه اموال فرهنگي ملت‌ها، ميراث تجديدناپذير كل بشريت محسوب مي‌شوند، لزوم رعايت اصل تفكيك بين اهداف نظامي و غيرنظامي و منع انجام اقدامات تلافي‌جويانه عليه اموال غيرنظامي به‌طور عام و اموال فرهنگي به‌طور خاص در خلال مخاصمات مسلحانه اجتناب‌ناپذير است. از جمله مهم‌ترين اسناد قراردادي و عرفي بين‌المللي در خصوص منع تلافي‌جويي عليه اموال فرهنگي در مخاصمات مسلحانه، مي‌توان به بند 4 مادۀ 4 كنوانسيون 1954 لاهه، بند 3 مادۀ 53 پروتكل اول الحاقي در 1977و قاعدۀ 147 مجموعه قواعد عرفي حقوق بين‌الملل بشردوستانه (2005) اشاره كرد. با وجود اسناد مذكور، كماكان شاهد انجام تلافي‌جويي از سوي طرفين متخاصم و تخريب اموال فرهنگي ملت‌ها هستيم؛ نمونۀ اين مدعا حملات تلافي‌جويانه عراق در جنگ تحميلي عليه اموال فرهنگي ايران و انجام اين اقدامات در شهر باستاني دوبروونيك در خلال جنگ‌هاي يوگسلاوي است. نتايج پژوهش حاضر، بر ضعف ساختاري قواعد موجود و لزوم تمركز بر ضمانت اجراي اسناد مذكور تأييد مي نماد.