تفسير ايستاي ديوان بين‌المللي دادگستري در احراز مسئوليت نسل‌زدايي: واكاوي قضيۀ كرواسي عليه صربستان (2015)

ديوان بين‌المللي دادگستري، در پي طرح دعواي كرواسي عليه صربستان و رويارويي با دعواي متقابل، پس از نزديك به شانزده سال رسيدگي، در نهايت در سال 2015 مبادرت به صدور رأي ترافعي راجع به جنايت نسل‌زدايي كرد. ديوان بين‌المللي دادگستري كه در صدور اين رأي، بسيار تحت تأثير ديوان بين‌المللي كيفري براي يوگسلاوي سابق بود، با عدم احراز عنصر معنوي، حكم به عدم تحقق جنايت نسل‌زدايي داده و تلويحاً آستانۀ بسيار بالايي براي احراز قصد خاص قائل شده است. در پروندۀ يادشده، اين فرصت براي ديوان پيش آمد تا با رسيدگي به اين اختلاف به ابعاد مختلف و حائز اهميتي در حقوق بين‌الملل از جمله و به‌ويژه جانشيني دولت‌ها در زمينۀ مسئوليت بين‌المللي و احراز شرايط نسل‌زدايي بپردازد. ليك به‌رغم فرايند طولاني رسيدگي، اين رأي نه‌تنها به پويايي حقوق بين‌الملل كمك نكرده كه حتي كنوانسيون منع و مجازات نسل‌زدايي را به سندي ناكارامد تبديل كرده است. نقد اين رويۀ ديوان موضوع نوشتار پيش روست.