انساني كردن نهاد حمايت كنسولي در پرتو تحولات حقوق بين‌الملل بشر؛ در پرتو رأي مشورتي شمارۀ 16 ديوان بين‌آمريكايي حقوق بشر

فلسفۀ تأسيس نهاد حمايت كنسولي، حمايت از افراد در راستاي استيفاي حقوق آنان است. در حقوق بين‌الملل سنتي، ديدگاه حاكم اين بوده و است كه حمايت كنسولي جزء حقوق مطلق دولت است و حقي براي فرد در اين فرايند در نظر گرفته نشده است. اينك اين مسئله به ذهن خطور مي‌كند كه در حقوق بين‌الملل امروزي كه فرد جايگاه بسيار رفيعي در اسناد منطقه‌اي و بين‌المللي يافته و تعهدات دولت‌ها روزبه‌روز دايرۀ شمول گسترده‌تري يافته است و دولت‌ها با ارادۀ خود بسياري از حقوق و تعهدات را در قبال افراد براي خود ايجاد كرده‌اند، آيا مي‌توان رگه‌هايي از حقوق افراد را در اين كنوانسيون شناسايي كرد و به منصۀ اجرا رساند يا خير؟ نتايج اين تحقيق نشان مي‌دهد كه در پرتو تحولات جامعۀ بين‌المللي و توسعۀ حقوق بين‌المللي بشر و پذيرش اين حقوق توسط دولت‌ها، امروزه به‌نظر مي‌رسد كه حمايت كنسولي ديگر حقي صرف براي دولت‌ها نيست و اين امر تا حدودي تعديل ‌شده و از نظر برخي حقوقدانان و رويه‌هاي قضايي كه توضيح داده خواهد شد، حمايت‌هاي كنسولي حقي بينابين است يا حداقل جرقه‌هاي فردي و انساني شدن آن از نگاه تيزبين حقوقدانان بين‌المللي غافل نمانده است.