الگوي شايستگي‌هاي اجتماعي در روابط اجتماعي معصومين با تأكيد بر فرهنگ علوي و رضوي

در اين پژوهش، به دنبال الگويي از شايستگي‌هاي اجتماعي در سيره و فرهنگ معصومين، به‌خصوص فرهنگ علوي و رضوي در روابط اجتماعي هستيم تا با شناخت هر چه ‌بهتر آن، توسط ديگران به‌كار بسته شود. هدف از انجام اين پژوهش، ارائۀ الگوي شايستگي‌هاي اجتماعي براي سرمايۀ انساني بر اساس سيرۀ معصومين، با تأكيد بر فرهنگ علوي و رضوي است و با توجه به هدف پژوهش، سؤال پژوهش عبارت است از اين كه الگوي (ابعاد و مؤلفه‌هاي) شايستگي‌هاي اجتماعي از ديدگاه اسلام (قرآن و معصومين)، با تأكيد بر فرهنگ علوي و رضوي كدام است؟ در اين راستا و براي پاسخ‌گويي به اين سؤال، از روش تحليل محتوا از نوع كيفي به روش تحليل مضمون (تماتيك) به كمك تكنيك دلفي، براي تأييد اعتبار و اطمينان آن استفاده شده است. پس از مطالعۀ دقيق متون (اسناد و مدارك علمي و آيات و روايات)، مفاهيم حاصل از آن استخراج گرديد و به هر كدام، يك كد اختصاص داده شد. سپس، مفاهيم مشابه شناسايي شد و با تركيب آن‌ها، تم‌هاي (مقوله) فرعي تدوين گرديد و در نهايت، به تأييد اجماع متخصصان در سه مرحله رسيد و الگوي نهايي استخراج و تأييد شده است. به‌طور كلي، يافته‌هاي پژوهش در دو تم اصلي شروع رابطه (آغازگري) و ارتقاء رابطه (خودگشودگي و هم‌دلي) است كه هر كدام، داراي زير تم‌هاي (تم‌هاي فرعي) متعدّدي هستند كه در بخش يافته‌هاي پژوهش آورده شده است.