مباني مشروعيت نظام جمهوري اسلامي ايران:تعدّد تفسيرها؛ چالشها و راهكارها

مسير توسعه‌ي هر كشوري، الزاماً از بحران‌هاي متعددي همچون بحران مشروعيت عبور مي‌كند. خلأ در مباني نظري مشروعيت يك نظام سياسي، فراهم‌آورنده‌ي عدم اطاعت‌پذيري مردم بوده و فرآيند توسعه را مختل ميسازد. تعدد تفسيرها از مشروعيت و تجزيه‌ي جامعه به وفاداري‌هاي متضاد، يكي از انواع اين بحرانهاست. در مورد مطالعاتي نظام جمهوري اسلامي ايران نيز اين سوال قابل طرح است كه مبناي مشروعيت و اطاعت‌پذيري چيست؟ فرض ما اين است كه از انديشه‌هاي سياسي امام خميني(ره) مي‌توان دو نوع مشروعيت شرعي بر اساس نصب يا مردمي بر اساس انتخاب را تلقي كرد. عدم اجماع نظري در اين‌زمينه باعث تعدد تفسيرها از مشروعيت شده و در صحنهي عمل سياسي چالشها و بحرانهايي را ايجاد نموده است. اين مقاله با روش توصيفيتحليلي، ديدگاه گفتمان اصول‌گرايي و اصلاح‌طلبي را بررسي كرده و راهحلهايي مانند گفتوگو در فضاي آزاد و بازي در محيط دموكراتيك را پيشنهاد نموده است.