برطرف كردن التقاي واكه‌ها در تركي آذربايجاني

اين مقاله به بررسي راهكارهاي واجي زبان تركي آذربايجاني براي برطرف كردن التقاي واكه ها مي پردازد. از آنجا كه زبان تركي، جزء زبان هاي پيوندي محسوب مي شود، در اين زبان ها، افزودن وندها به دنبال هم امري طبيعي است؛ بنابراين در حين افزودن وندهاي مختلف به ستاك و همچنين افزودن پسوند ها به دنبال هم و ايجاد واژه هاي مركب، ممكن است التقاي واكه ها صورت بگيرد. براي تحليل اين فرايند، داده هاي متناسب از زبان تركي آذربايجاني (گويش مشگين شهري) گردآوري شده است و در چارچوب رويكرد واج‌شناسي بهينگي مورد تحليل قرار گرفته است. بررسي داده ها نشان مي دهد كه در اين زبان براي برطرف كردن  التقاي واكه ها، روش هاي متفاوتي بر اساس شرايط واژي، واجي و معنايي بكار بسته مي شود. در فرايند واژه سازي از نوع تركيب، حذفV1، در حين افزودن پسوند متشكل از يك واج (يك واكه) به ستاك يا پسوند قبلي، فرايند درج همخوان ميانجي، در حين افزودن پسوند متشكل از چند واج با واكۀ داراي مشخصۀ ]+افراشته[ حذف V2(واكۀ پسوند) و در نهايت با افزودن پسوند متشكل از چند واج با واكۀ داراي مشخصۀ]افراشته[ درج همخوان ميانجي صورت مي گيرد. يافته هاي اين تحقيق نشان مي دهد كه در اين زبان جايگاه آغازۀ ستاك نسبت به پايانه برجسته محسوب مي شود. بنابراين حذف از جايگاه آغازه ستاك مجاز نيست و همچنين اگر پسوند متشكل از يك واج (يك واكه) باشد، براي حفظ ويژگي هاي معنايي و دستوري حذف واكه پسوند صورت نمي گيرد.